In een multicultureel land als Canada ligt het in de lijn der verwachting dat je met bepaalde feesten wordt geconfronteerd waar je misschien nog nooit van had gehoord.



Het Divali feest (ook wel gespeld als Diwali – en er zijn nog wat andere manieren om het te schrijven) vindt elk jaar plaats op een dag die bepaald wordt door de Hindoestaanse kalender. Daaruit is misschien al af te leiden dat het feest zijn oorsprong vindt in India.

Nu wonen er nogal wat mensen in Canada die uit India komen of er althans voorouders hebben, dus ligt het voor de hand dat er plekken zijn waar je gretig kunt meevieren. Concentraties van deze bevolkingsgroep vind je voornamelijk in de buurt van Toronto en Vancouver. Volgens Statistics Canada kan ongeveer vijf procent van de Canadese bevolking als “Indian-Canadian” worden omschreven. Velen vinden dit echter een problematische omschrijving omdat men eventueel zou kunnen denken aan de groep van de originele Canadese bewoners, die eeuwenlang ook als “Indian” werden omschreven.

Zo gebruiken velen liever de term “East Indian”, ofschoon je ook “South Asian” tegen kunt komen, waar striktgenomen toch ook weer andere groepen bij zouden kunnen behoren. Behoorlijk ingewikkeld, eigenlijk.

Er zijn bijna twee miljoen Canadezen die kun afkomst aangeven als zijnde van India. Hiervan is ruim de helft buiten Canada geboren. De grootste niet-Europese bevolkingsgroep in Canada is nog altijd de Chinese maar de groep uit India is snel blijven groeien, de afgelopen jaren.

Het Divali feest is een vrolijk feest dat bijvoorbeeld in gezinsverband gevierd kan worden met veel vrij zoetig eten. Men viert Divali om het licht te verwelkomen in het leven. Licht heeft te maken met succes en hoop, vandaar. Het feest duurt trouwens liefst vijf dagen lang en elke dag wordt er een ander gebeuren gevierd.

Opvallend is dat men als ritueel een bepaald soort vasten aanhoudt gedurende het feest, wat in de praktijk betekent dat bijvoorbeeld vlees, ei en andere producten waarvoor dieren moesten lijden, vermeden moeten worden. De derde dag van het feest wordt wel het lichtjesfeest genoemd.

In India steekt men dan veel vuurwerk af maar dat ligt in Canada vaak moeilijk. Om vuurwerk te mogen afsteken, heeft men een vergunning nodig die niet zo eenvoudig te krijgen is en op veel plaatsen gewoon niet wordt verleend.

Canadezen zijn over het algemeen wel te porren voor een feestje. Het Divali feest begint nu ook wat bredere belangstelling te krijgen ofschoon veel Canadezen de neus ophalen voor een feest waar geen vlees wordt geserveerd en al helemaal geen alcohol.

Desalniettemin is iedereen, in beginsel, welkom om Divali mee te komen vieren. Zoals bij zo veel andere culturele gebruiken, leidt belangstelling voor het gebruik tot meer algemeen begrip en een verbreding van de belangstellingsfeer. Zeker doen dus, als we de kans krijgen.