Gratis zorg voor iedereen
Canada scoort goed met "Medicare", het zorgsysteem voor allen - min of meer volgens het systeem van de Britse NHS (National Health). Althans, het principe is lovenswaardig. De uitvoering laat veel te wensen over, vooral de laatste tien jaar.
Het systeem kreunt onder de financiële zorgen en een gebrek aan vakkrachten. Er zijn voor veel handelingen enorme wachtlijsten zodat de druk op patiënten en op medewerkers eigenlijk telkens toeneemt.
Opvallend is verder dat veel medische handelingen ongedekt blijven. Dit verschilt, min of meer, van provincie tot provincie. Voor de tandarts, voor medicijnen en voor psychische hulp is men veelal niet gedekt. Zelfs voor een ziekenwagen moet je hier en daar nog wel even zelf afrekenen.
Een wachtlijst voor de huisarts en een ziekenhuis dat zomaar een weekeindje gesloten wordt.
En meer van dat soort toestanden.
Miljoenen Canadezen hebben geen huisarts. Wie verhuist is de klos. Wie immigreert kan geen arts vinden. Maar ook als je wel een huisarts hebt en die gaat met pensioen, dan is er gewoon geen ander die het kan overnemen.
Er zijn wat dagklinieken maar die zijn over het algemeen ook al vol zodra ze de deuren open doen.
De nooddienst bij het ziekenhuis kan de druk niet aan en laat patiënten soms 12 uur wachten.
Veel nooddiensten blijven onbemand en moeten de tent gewoon een tijdje sluiten.
Specialistische hulp laat meestal lang op zich wachten. Zelfs voor een eerste consult bij de specialist kan het maanden of zelfs jaren wachten zijn.
Zelfs vrij eenvoudige handelingen als een MRI worden gerantsoeneerd. Er is een groot tekort aan apparaten maar ook aan deskundig personeel. De wachttijd kan maanden bedragen en zelfs langer als de kwestie niet al te dringend is.
Wie een operatie nodig heeft, die komt op de wachtlijst terecht. Het kan jaren duren voor je aan de beurt bent.
Dweilen met de kraan open
Vakkrachten aantrekken vanuit het buitenland
Terwijl Canada reeds opgeleide verpleegkundigen, artsen en andere vakkrachten uit andere landen (bijvoorbeeld de Filipijnen) probeert aan te trekken, worden er veel te weinig studieplekken beschikbaar gesteld om het tekort ooit plaatselijk te kunnen oplossen.
Het is voordeliger om reeds opgeleide vakkrachten aan te trekken dan om zelf de kostbare opleidingen uit te bouwen.
Opmerkelijk is dat er intussen nogal wat Canadese artsen en verplegend personeel uitwijken naar andere landen (vooral de VS). Daar kan men meer verdienen en is de werkdruk minder.
Veel beroepskrachten knappen af op de oude en vieze ziekenhuizen in Canada. Lees er hier meer over (schakel).