Heimwee in Canada
Als je naar een ver, vreemd land verhuist, dan kan dat heel spannend en interessant zijn, verfrissend zelfs. De dingen worden er soms anders gedaan en daar zit een uitdaging in verpakt. Voor veel mensen, zeker als je jong bent, is dat best een stimulans om te gaan emigreren.
Voor sommigen pakt het verlaten van huis en haard echter anders uit. Dan wordt men eventueel overvallen door heimwee, wat erg raar kan zijn als verder alles goed is. Je hebt bijvoorbeeld een leuke baan gevonden, nieuwe vrienden ontdekt, een fijne woonomgeving gekozen en je geniet heel wat vrijheden zoals reizen, winkelen, uitgaan of wat dan ook. Zelfs dan, als alles positief lijkt, kan het gebeuren dat een mens last krijgt van heimwee.
Heimwee kan misschien het best omschreven worden als het pijnlijke gemis van een vorig thuis en naar de geborgenheid van de zekerheden van het oude bekende. Sommigen krijgen het al op vakantie, anderen krijgen het pas als ze enige tijd ergens anders wonen. En laten we heel duidelijk zijn, velen hebben er absoluut geen last van en krijgen nooit heimwee.
Op de een of andere manier kent iedereen het begrip heimwee wel, wat op zich een gezonde reactie is op het wegvallen van bepaalde bekende facetten van het leven. Men leert zich dan aan te passen en het beste van een nieuwe situatie te maken, een instelling waarmee niks mis is.
Pas als de heimwee zich lijkt te vermengen met depressieve of compulsieve gedachtes, dan kan er een heus probleem ontstaan. In ernstiger gevallen is het denkbaar dat men zichzelf juist isoleert van anderen en weinig belangstelling kan opbrengen voor onderwerpen waar men niet direct bij betrokken is. Zo kan heimwee weldegelijk als een aandoening gezien worden waarvoor men ook behandeld kan worden.
Wetenschappers zijn er wat beter in geworden om heimwee te classificeren. Als het te ernstig is, kan men er werkelijk op verschillende manieren iets aan proberen te doen. Maar waarom en wanneer heimwee de kop kan opsteken, dat blijft minder duidelijk. Het kan op alle leeftijden optreden en bij mensen van alle rangen of standen.
Wel weet men inmiddels dat diegenen die het vaker hebben meegemaakt om lagere tijd van huis weg te zijn, over het algemeen minder last van heimwee zullen hebben. Het maakt natuurlijk ook uit wat voor soort persoonlijkheid je hebt. Avonturiers hebben vast minder last van heimwee dan mensen die streven naar bestendigheid.
Heimwee en eenzaamheid hebben soms met elkaar te maken in die zin dat je logischerwijze sneller naar een oude situatie verlangt als de nieuwe situatie een boel eenzaamheidsgevoelens oplevert. Zeker als men veel tegenslag krijgt, kan heimwee sneller de kop opsteken. Ook dat is niet voor iedereen hetzelfde. Voor veel mensen is tegenslag juist een reden om er krachtiger tegenaan te gaan – voor anderen kan het juist een kwestie zijn van in de schulp kruipen.
Wie terugkeert als remigrant kan vervolgens ook met een omgekeerd soort heimwee te maken krijgen. Dat geldt, uiteraard, vooral voor diegenen die ongaarne terugkeren, bijvoorbeeld na een tewerkstellingscontract op een voor hen aantrekkelijke plek. Het effect van de “terugkeershock” geeft dan ook weer een soort heimwee naar de plek waar men vandaan kwam.
Met heimwee omgaan is misschien een hoofdstuk apart. Sommigen menen dat het op zich al een stap in de goede richting is om gewoon iets leuks te gaan doen. Of om over de heimwee te spreken met een bekende of eventueel met een professionele hulpverlener. Zelfs een kort bezoek aan de vorige leefomstandigheid kan helend werken.
Een laatste punt is dat heimwee vaak vanzelf overgaat. Voor sommigen duurt het echter belemmerend lang. Wat voor de een werkt, is niet altijd de oplossing voor de ander. Maar een oplossing is er bijna altijd wel.