Moet je je om kleding bekommeren in Canada?
Dat ligt eraan. Wil je doen zoals de meeste Canadezen?
Als je in een ander land aankomt, dan zou je kunnen overwegen om je, min of meer, zo te kleden als daar te doen gebruikelijk. Hoeft natuurlijk niet, maar het mag wel.
Het zal je al snel opvallen dat heel veel Canadezen zich niet bekommeren over hun kleding. Het ziet er vaak behoorlijk sjofel uit. Niet iedereen, maar het gaat dan wel over heel veel Canadezen.
Voor velen is het volkomen onbelangrijk dat je er leuk uitziet, dat je modieus bent of dat je gesoigneerd overkomt. Er is, uiteraard, nog een andere reden. Het kost al snel flink wat extra geld om je netjes en modern te kleden en velen hebben daar het geld niet voor over.
Er zijn in Canada misschien net zoveel kledingwinkels als in Europese landen, maar er zijn ook opmerkelijk veel kledingwinkels voor gebruikte kleding. Er zijn zelfs ketens van gebruikte kledingswinkels, zoals Value Village. Andere zijn Frenchy's, Double Take, Thriftopia en niet te vergeten de Salvation Army (Leger des Heils).
Om daar te gaan winkelen is niet altijd echt leuk. Er heerst vaak een muffig en bedompt sfeertje en ook soms echt een armeluis-gevoel. Toch lopen deze winkels goed want er zijn best veel mensen in Canada die zich echt geen nieuwe kleding kunnen veroorloven. Bijvoorbeeld bij Value Village kun je voor een habbekrats een grote zak met kleding meenemen. Meestal is die kleding niet al te modieus maar nog wel goed bruikbaar. Een koopje voor wie het nodig heeft.
Om bij deze winkels te werken is ook niet echt leuk. Je krijgt vaak nauwelijks het minimumloon. Men heeft soms te maken met een veeleisend publiek en de hoffelijkheid in de winkel, met veel getrek en geduw, laat soms ook te wensen over. Het minst plezierig is ongetwijfeld om bij de inname te moeten werken. Mensen brengen zakken met oude kleding die allemaal gesorteerd moet worden. Dat kan behoorlijk viezig zijn. Wat men er allemaal aan kan treffen is soms gruwelijk. Handschoentjes aan en maskertje op, da's zeker.
Sommige tweedehandswinkels betrekken hun handelsvoorraad van de grote postorderbedrijven, die vaak blijven zitten met onverkoopbare kleding en vooral ook geretourneerde kleding, die meestal niet meer als nieuw verkocht kan worden. Er zijn trouwens ook winkels die op consignatie werken. Daar kun je dus bepaalde gebruikte kleren aanbieden en de winkel betaalt dan een zekere provisie aan de oude eigenaar.
Op zich lijkt het een goed idee om het wedergebruik van kleding aan te moedigen, dat is immers goed voor het milieu.
Zo kan iedereen het zich eigenlijk ook veroorloven om zich behoorlijk te kleden. Maar waarom zien veel Canadezen er dan toch zo verhabbezakt uit?
