Een beetje zonder al te veel fanfare, meldt Canada dat de exportcijfers voor de afgelopen zes maanden alle records hebben verbroken. Wat zou daar toch achter zitten?



Het antwoord op die vraag is snel gevonden. Canada exporteert meer olie dan ooit tevoren, wat vooral te wijten is aan de successen van de “Trans Mountain” pijplijn die de olierijke gebieden van het land verbindt met de grootse verschepingscapaciteiten aan de kust, maar ook met de raffinaderijen bezuiden de grens, in de VS.

Schepen met olie vertrekken continu over de Stille Oceaan met bestemmingen als China en Zuid-Korea, maar andere markten zijn er natuurlijk ook. Grote olieklanten zijn verder de raffinagecapaciteiten in de staten Washington en Californië aan de Amerikaanse westkust. Het feitje dat de pijplijn eindelijk afgemaakt is na jaren van onderbrekingen in de bouw, verklaart deze successen.

Het gaat intussen ook om hoeveelheden waar weinigen zich echt wat bij kunnen voorstellen. Dagelijks exporteert Canada 4,3 miljoen vaten olie naar de Verenigde Staten (cijfer uit de maand juli 2024). Dit is meer dan een verdubbeling van de leveringen een jaar eerder.

Een eveneens gigantische hoeveelheid olie verdwijnt, per schip, naar de markten in Azië. Het “Westridge Marine Terminal” is daarvoor ingericht, diep in de ijsvrije haven van Vancouver in Burnaby. Aan drie afzonderlijke kaaien worden de tankers geladen en vervolgens in recordtempo op weg gestuurd naar de verre markten.

Overigens merkt Canada ook trots op dat het land meer olie heeft geproduceerd dan ooit tevoren. Die oliesuccessen hebben tot een flinke toename van ’s lands export geleid. Men verwacht dat de totale export van Canada in de tweede helft van 2024 zo’n 6,25% meer zal bedragen dan vorig jaar.

Omdat de olie niet verbruikt (geconsumeerd) wordt in Canada, kan het land zichzelf ook “groen” noemen. De gestelde klimaatdoelstellingen worden zo wel redelijk gehaald. Dat die olie uiteindelijk heus opgefikt wordt, maar dan in andere landen, dat deert Canada’s klimaatdoelstelling niet.

Canada draagt zo, zij het indirect, natuurlijk weldegelijk enorm bij aan de wereldklimaatproblemen. De vervuiling en de klimaatproblemen houden heus niet op aan de grens. Maar och, er wordt intussen wel erg lekker grootscheeps verdiend. De bedrijvigheid is winstgevend, de overheden harken gigantische hoeveelheden royalty’s binnen – en de welvaart van het gehele land wordt er, indirect, door gesterkt.

Het is dan misschien ook geen wonder dat er zo weinig geklaagd wordt over de dreigende milieuproblemen, die steevast op ons af blijven komen. Nu lekker geldverdienen, luidt het motto. De zorgen van morgen? Die zijn voor later.