Als je aan een recente immigrant in Canada zou vragen waar ze zich veiliger voelen, in hun land van afkomst of in lieflijk Canada, dan zou je toch een overweldigend antwoord verwachten?

Toch is dat niet helemaal juist. Ongeveer éénderde van de recente immigranten in Canada geeft desgevraagd aan dat ze zich eigenlijk veiliger voelden in hun land van herkomst. Dit blijkt uit een vrij brede enquête die recentelijk uitgevoerd werd op verschillende plekken in het land. Je zou toch eigenlijk verwacht hebben dat iedereen zich juist in Canada het veiligst zou vinden – maar dat blijkt behoorlijk anders te liggen.

We benadrukken dat het gaat om een gevoel van veiligheid. Men heeft daarbij niet onderzocht wat de werkelijke statistische veiligheidssituatie is – want zoiets zou toch al moeilijk te meten zijn. De vraag was vooral hoe de mensen zich voelen, hoe ze de situatie ervaren.

Nogal wat mensen geven aan dat ze gewelddadig handelen hebben waargenomen, bijvoorbeeld op openbare plekken. Sommigen zijn ook aangesproken op agressieve toon om verschillende redenen of misschien zelfs helemaal zonder redenen. Het zijn vooral mensen die er anders uitzien dan anderen, die de wind van voren krijgen. Ook, en dat is haast onvoorstelbaar in een land dat zich modern noemt, ondervinden nogal wat homo’s last van haatdragende uitingen die dreigend kunnen overkomen.

Opvallend, zo wordt ook medegedeeld, is het feit dat velen ervaren hebben dat er in een agressieve situatie helemaal niet wordt ingegrepen door anderen die toevallig in de omgeving zijn. Het lijkt alsof veel Canadezen zich er liever niet mee bemoeien en de situatie maar laten belopen. Het feit dat men er dan helemaal alleen voor lijkt te staan, wordt door velen als extra bedreigend ervaren.

Het agressieve straatgedrag wordt trouwens veel meer ervaren in de grootste steden, waar niet alleen de meeste Canadezen wonen maar waar ook de meeste immigranten plegen te vertoeven. Uiteindelijk betekent dit dat meer dan een derde van de recente immigranten in de grote Canadese steden hun land van afkomst als veiliger ervaren. Buiten die grote steden is het dan dus minder dan een derde.

Woonomstandigheden worden ook genoemd door veel immigranten. Het rechteloze gevoel dat men kennelijk vaak heeft in bepaalde woonsituaties, draagt daartoe bij. Hier en daar schijnen immigranten met zijn allen in een zaaltje te worden opeengepakt. Juridische hulp om in te grijpen, lijkt niet beschikbaar te wezen.

Arbeidsomstandigheden zijn ook een punt van onveiligheid. Hier en daar komt naar voren dat sommige werkgevers er echt een potje van proberen te maken met uitbuiting en schadelijke werkomstandigheden. Er worden reisbeperkingen genoemd en hier en daar worden er, naar verluidt, zelfs paspoorten inbeslaggenomen.

Het algemene gevoel van onrust door de woon- en werkomstandigheden leidt tot stress en een onveilig gevoel. Als men er iets van zou zeggen of als men er iets zelfs aan zou proberen te doen, dan voelt men zich kwetsbaar. Je bent “hup” ontslagen of uit huis gezet. Zo ervaren velen dat, zelfs als men nog nooit persoonlijk in zo’n situatie is geweest. De verhalen die rondgaan en de voorbeelden die hier en daar gesteld worden, kunnen al heel bedreigend en daardoor onveilig overkomen.



Het zou dan ook goed zijn als er meer organisaties kwamen in Canada die zich inzetten voor de recente immigranten. Zoals het nu lijkt te gaan, dat is toch echt niet een bevorderlijke situatie.