Met het gigantische daklozenprobleem in Canada, blijven gemeentebesturen in het hele land zoeken naar mogelijkheden om mensen onderdak te krijgen – in ieder geval uit de winterkou.

Het bekendste voorbeeld is het nachtverblijf voor diegenen die ergens willen slapen. De bedoeling daarvan is om te voorkomen dat mensen ergens op straat blijven hangen, zoals bijvoorbeeld in een kartonnen doos of in een kampeertentje. Eventueel kan zoiets gedurende de zomermaanden maar momenteel is dat ondoenlijk. Toch worden er elke nacht zwervers gevonden die echt nergens terecht denken te kunnen. Regelmatig dringt het door tot de media als er ergens weer iemand is doodgevroren.

Maar zelfs een nachtverblijf is onterend. Men komt terecht in een hal waar een groot aantal britsen hutjemutje naast elkaar staan. Als er in zo’n omgeving ook maar één gestoord persoon gaat reageren (schreeuwen, vechten, rondbanjeren) dan is de rust van allen volledig verstoord.

Nachtverblijven zijn ook ongeschikt voor paartjes of voor personen die een huisdier meezeulen – en dat komt nogal eens voor in die kringen. Ook mag er in dat soort instellingen niet gerookt of gedronken worden en dat leidt er dan weer toe dat sommigen juist toch de kou verkiezen.

Een iets vriendelijkere oplossing is het beschikbaar stellen van een hutje. De afgelopen jaren is men serieus naar die mogelijkheid gaan kijken – hoe ingewikkeld dat ook vaak kan wezen. De plaatsing van een flink aantal hutjes op een afgelegen terrein leidt al snel tot afwijzende reacties uit de buurt – tenzij men echt ver weg van alles en nog wat wil beginnen. Maar dan ontstaat er weer een vervoersprobleem voor de daklozen die over het algemeen geen eigen vervoer hebben.

De productie of aanschaf van de hutjes is een dingetje op zich. Er zijn bedrijven die dit soort bouwsels kant en klaar afleveren – maar de prijzen daarvan zijn behoorlijk. Temeer daar deze voor slechts heel tijdelijk zijn bedoeld, is dit eigenlijk een dure oplossing. Men krijgt dan een vierkant kamertje met eventueel heel eenvoudige faciliteiten erin zoals een wastafeltje en altijd natuurlijk ook een eigen verwarmingssysteem. Het gaat dan veelal om een soort warmtepomp.

Inmiddels is gebleken dat sommige van deze hutjes uit China komen, waar ze supergoedkoop in een bouwpakketje worden klaargemaakt. Dat kost veel minder dan deze in Canada te laten maken. Maar de prijs van het bouwpakket is maar een klein deel van het uiteindelijke plaatje. Er moet een funderingsplaat gelegd worden, aansluitingen aan de nutsvoorzieningen moeten geregeld worden en niet te vergeten: er moet ook nog wat meubilair in. Het Chinese hutje van $2000 kost dan voor je ‘t doorhebt ineens $38.000.

Bij veel van deze hutjesterreinen is er een centraal washuis – men zorgt er ook voor dat er een opzichter aanwezig is – want ook hier kunnen de gekste dingen gebeuren. Er schijnt nogal wat alcohol de ronde te doen in dit soort woonwijkjes en natuurlijk zijn allerhande drugs ook aan de orde van de dag. Om leiding te moeten geven aan zo’n groep huurders is echt een hondenbaan.

Wie er komt te wonen in zo’n hutje is er over het algemeen dolblij mee. Da’s ook logisch want het is altijd beter zo dan op straat. De huur wordt aangerekend op basis van de financiële mogelijkheden. Omdat die over het algemeen minimaal zijn, woont men dan hier echt voor een prikkie.

Een echte oplossing is dit niet. Van de tienduizenden daklozen krijgen er honderd zo’n hutje. Probleem opgelost, zeggen de politici. Ze kunnen weer net doen alsof ze de gulle gever zijn geweest en dik uitpakken op het nieuws van zes uur met dit succesje.