Zware, ronkende en ruige vrachtwagencombinaties zijn een bekend beeld op Canada's hoofdwegen. Vandaag kijken we eens naar het beroep van chauffeur op de lange afstand.

Canada is sterk afhankelijk van deze bedrijfstak, temeer daar er weinig alternatieven zijn. De spoorwegen zijn geschikt voor slechts een beperkt aantal goederen, de luchtvaart is te duur. De binnenvaart is vrij onbetekenend in Canada. Vooral buiten de steden zijn de wegen vaak ruimbemeten en leeg - ideaal dan om er met een 18-wheeler (of soms nog meer) flink overheen te jassen.



Het beroep van lange-afstandsvrachtwagenchauffeur wordt door velen gezien als vrij romantisch. Dolend over 's lands wegen komt men overal - vaak genietend van prachtige vergezichten en wisselende weersomstandigheden. Ontegenzeggelijk lijkt het wel wat te hebben, maar het is hard werk en het aantal werkuren per dag is minder streng geregeld dan in Europa. Daar dreigt dan ook meteen misbruik.

Om een beetje salaris op te bouwen, moet een chauffeur flink lang doordouwen. Veel expediteurs maken ook wel misbruik van de werknemers. Inmiddels zijn verschillende federale ministeries, waaronder de belastingdienst, er op gedoken. Interessant is dat de meeste vrachtwagenchauffeurs onder een federaal statuut vallen - omdat ze telkens provinciale grenzen overschrijden. Dat maakt de verhaalprocedure er echter niet gemakkelijker op; misschien zelfs wel ingewikkelder.

Een kunstje dat veel expediteurs gebruiken is om de werknemers te classificeren als zelfstandige onderaannemers (independent contractors) ofwel ZZP'ers. Daarmee probeert men bepaalde sociale wetten de omzeilen en ook de belastingheffing te verleggen. Inmiddels steekt de overheid hiervoor een stokje, zeker in de gevallen dat een werknemer helemaal niet zelfstandig is.

Helaas wordt er ook veel loon (vooral voor de veelvuldig voorkomende overuren) niet uitbetaald. De werknemer moet binnen zes maanden na het voorval een officieel verzoek tot nabetaling indienen maar dat wordt om verschillende redenen vaak verzuimd. Eén goede reden om vooral de mond te houden is dat

het de werkverhouding met de expediteur zou verstoren. Dan staat de werknemer zo op straat met een aantekening waardoor hij of zij elders misschien ook moeilijk aan de slag kan komen. Immers, wie wil er nu een amokmaker als personeelslid hebben?

De laatste jaren zijn er heel wat chauffeurs uit het buitenland aangetrokken, zogezegd om de tekorten aan chauffeurs aan te vullen. Maar de realiteit is dat de buitenlanders graag willen werken, vaak voor minder geld en bovendien meestal niet echt bekend zijn met de regels voor overwerk en nabetaling. Die doen gewoon wat er gezegd wordt. Wie zo al langer als vaste kracht in het vak zit, wordt flink onder druk gezet.

Uiteindelijk werken er zo velen veel harder en meer dan waarvoor ze eigenlijk betaald worden. En eerlijk gezegd, het is toch al geen vetpot in deze branche. Dat het snel beter zal worden valt ernstig te betwijfelen.