(Ingezonden) Ben jij ook zo opgevoed? Je eet gewoon wat er geboden wordt en het is onbeleefd daar moeilijk over te doen. De tijden zijn veranderd, en zeker hier in Canada.

Tot mijn genoegen werd ik hier uitgenodigd bij een gezin de maaltijd te komen gebruiken. Dat is toch altijd extra leuk en interessant als je in een nieuw land bent? De gastheer en gastvrouw hadden me van te voren nog heel hoffelijk gevraagd of ik bepaalde voorkeuren of allergieën had en dat was niet het geval. Men had er veel werk van gemaakt om mij echt een warm welkom te bereiden.

De kinderen zouden mee-eten en al snel bleek dat dit niet erg gebruikelijk was in dit gezin. Trouwens, zo is het kennelijk in heel veel Canadese gezinnen. Iedereen eet op andere tijden en ook iets anders, net zoals het uitkomt. Hoe zal dit gaan uitpakken als we dadelijk allemaal samen aan één tafel terechtkomen? Het antwoord liet niet lang op zich wachten.

Ook nu kreeg iedereen, ofschoon we allemaal aan dezelfde tafel terechtkwamen, een andere, eigen maaltijd. Pa lust geen groente, dus die kreeg een bord met de hoofdmaaltijd maar dan zonder al dat "vieze" groen erbij. Ma lust geen vlees, dus die kreeg een bord zonder dat "enge" vlees. Maar wat de kinderen kregen? Een eigen maaltijd die helemaal niets met de rest te maken had. Eentje kreeg er pap met pannenkoek. Een ander kreeg kaas met crackers. En de derde iets dat er uitzag als een restje van gisteren, een soort macaroni-product. De enige die een bordje kreeg met de gehele hoofdmaaltijd erop, dat was ik. Je zou je haast opgelaten voelen als je dat overkomt. Men had de dag besteed aan het klaarmaken van zes verschillende maaltijden teneinde toch samen te kunnen eten. Niemand keek er van op.

De eerste vijf minuten van het samen-eten was het een gekwetter van jewelste. De kinderen hadden het hoogste woord en de ouders konden slechts licht manend optreden bij de luidste uitbarstingen. Verder kon niemand er een woord tussenkrijgen. Pas toen de kinderen begonnen te vechten aan tafel, mochten ze opkrassen. Toen pas kregen de ouders de kans om aan mij uit te leggen dat samen-eten eigenlijk nooit voorkomt. Vandaar ook het volkomen ontspoorde gedrag en natuurlijk ook de gewoonte om vooral niet te eten wat de pot schaft.

Langs de ene kant voelde ik me "oud" want zoals dat tegenwoordig gaat, dat is toch echt heel anders dan ik het gewend ben. En langs de andere kant voelde ik me weer een echte buitenlander - want gaat dit nu zo met de moderne jeugd in alle landen? Het een, het ander, beide, ik zou het niet weten?

Ik sta te popelen om eens bij een ander gezin te gaan eten. Zou dat net zo gaan, is dit de gebruikelijke manier van doen? Bestaat "eten-wat-de-pot-schaft" eigenlijk nog wel?