Het milieu ligt onder vuur en wel uit allerlei hoeken – dat geldt ook in Canada. Wat misschien wel opvalt is dat er nu in het hoge noorden van het land ook alarm wordt gegeven.



Dit heeft te maken met de permafrost – het deel van het land dat niet alleen in de winter maar ook in de zomer bevroren blijft; permanent dus. Wat nu langzaam begint duidelijk te worden, is het feit dat er hele stukken land aan het ontdooien zijn die tot nog toe altijd bevroren waren. Daar zitten consequenties aan die niemand had kunnen voorzien.

Men heeft het momenteel over een mogelijk op gang komende vergiftiging door kwik. Dit is een metaal dat in verschillende soorten en vormen erg schadelijk voor de volksgezondheid kan zijn. Eeuwenlang heeft kwik zich opgehoopt in de bodem, die bevroren was. Er wordt wel gezegd dat zich in het hoge noorden de grootste voorraad kwik ter wereld bevindt, verschanst in de permafrost.

Nu deze begint op te warmen, naar men aanneemt door de voortschrijdende klimaatsontwikkelingen, komt het kwik in grotere hoeveelheden vrij. Vervolgens vloeit het van het land de rivieren in – en daar begint de ellende, zo verwacht men.

Nogal wat mensen in het noorden halen hun drinkwater rechtstreeks uit de rivier. Dat is altijd erg veilig geweest en wordt door velen zelfs geroemd door de hoge waterkwaliteit. Als daar nu echter ineens flink wat kwik in zou zetten, dan houdt de drinkwaterveiligheid snel op. Waar het kwik verder nog terecht zou kunnen komen, dat weet men niet precies. Gevreesd wordt al wel voor de visstand en wellicht ook wel voor andere dieren die hier eveneens drinken.

Op zich is er op plaatselijk niveau niets te doen aan de klimaatontwikkeling – dat is een probleem dat heel de aarde omvat. Wat overblijft is de noodzaak om de gevolgen te beperken. Zo zou het bijvoorbeeld mogelijk moeten gebeuren dat er nieuwe drinkwatervoorzieningen voor de verschillende inwoners hier worden gecreëerd. Dat is een dure aangelegenheid en je kunt je al voorstellen dat iedereen vindt dat een ander daar vooral voor zou moeten betalen.

Alleen al het uitfilteren van het drinkwater zou een vermogen kosten en het lost de problemen voor de visstand en voor de andere drinkende dieren niet op. Wat er dan wel gedaan moet worden dat weet niemand, al zeggen de wetenschappers ietwat sussend dat dit een probleem is dat pas langzaam ernstiger zal worden. We hebben nog de tijd om ons voor te bereiden op de gevolgen.

Sommigen in het hoge noorden van Canada zijn best blij dat de temperaturen wat minder grimmig zullen worden – het is vaak ook wel bar koud hier. Maar als je dan dit soort verhalen hoort, dan zinkt je toch de moed een beetje in de schoenen.