In een ruim land als Canada is transport best wel een dingetje. Voor veel bestemmingen zijn er weinig keuzemogelijkheden en soms kan het echt peperduur worden om een afstand te vliegen.

Een vrij dramatisch voorbeeld is de vliegverbinding tussen Labrador en het eiland van Newfoundland. Beide zijn onderdeel van één provincie die officieel dan ook “Newfoundland & Labrador” heet. Maar als je kijkt wat het moet kosten om een vlucht van het noorden van deze provincie naar het zuiden te nemen (waar de hoofdstad ligt), dan sla je stijl achterover.

Momenteel worden er vluchten aangeboden op deze verbinding van $2500 voor een retourtje. Men klaagt dat dit wel heel erg veel is, temeer daar de tarieven de afgelopen jaren enkele keren over de kop zijn gegaan. Men argumenteert dat we het zouden moeten hebben over een essentiële vorm van dienstverlening, aangezien er in dit deel van de wereld eigenlijk geen alternatieven zijn, zeker niet gedurende de ijselijke wintermaanden. Geen wegen, geen vaarroutes en natuurlijk helemaal geen treinen of zelfs bussen. Niets!   

Binnen Canada is vliegen niet bijzonder duur, voor soms zelfs aanzienlijk minder dan $1000 kun je een retourtje krijgen naar haast alle bestemmingen in dit gigantisch grote land. Er wordt dan ook flink geconcurreerd tussen de verschillende maatschappijen, die gewoonlijk met grote vliegtuigen de strijd aangaan, waarbij opvalt dat die vliegtuigen ook haast altijd vol zitten. Zo kan men kennelijk nog wel geld verdienen.

Maar hoe zit dit dan in het barre noordoosten van het land? De luchtvaartmaatschappij die hier, min of meer, het alleenrecht heeft, legt graag uit waarom het zo duur is. Om te beginnen vliegt men met kleinere vliegtuigen, die verhoudingsgewijs “per stoel” toch al veel kostbaar zijn.

Bovendien zitten de vliegtuigen vaak niet vol en dat hindert de winstgevendheid ook weer.

De barre omstandigheden drijven de prijs ook enorm op. De landingsbaan moet sneeuwvrij gemaakt worden, ook voor één klein vliegtuigje per dag – wat enorm kostenverhogend werkt. Het ijsvrij maken van het vliegtuig is ook verhoudingsgewijs duur. Bovendien loopt men vaak tegen vertragingen op, wat ook extra mankracht kost en allemaal op de een of andere manier betaald moet worden.

In Newfoundland kijkt men jaloers naar de buurprovincie Québec waar vluchten naar het barre noorden van die provincie onder bepaalde omstandigheden slechts $500 hoeven kosten. De afstanden zijn vergelijkbaar en de omstandigheden ook. Wat blijkt nu? Het provinciaal bestuur heeft een soort subsidieregeling in het leven geroepen teneinde het noorden van de provincie meer bij het zuiden te betrekken.

Dat wil men in noordelijk Newfoundland & Labrador nu ook wel. Veel geld heeft men hier echter niet te vergeven want dit is nog altijd een provincie met een smalle beurs. Jarenlang kon men hier eigenlijk niet rondkomen en nog altijd is het moeilijk om voor alles voldoende geld te hebben.

Dit is echt een probleem dat je zo kenmerkend kunt waarnemen in dunbevolkt gebied waar de omstandigheden vaak uitermate bar zijn. Het wordt nog interessant om te zien hoe het provinciaal bestuur hierop zal inspringen.