Canadezen die in de VS gaan wonen maar toch blijven werken in Canada, die zijn er vrijwel niet. Een grensforens, zoals gebruikelijk in Europa, is als zodanig een onbekend begrip in Canada.



Dat is op zich logisch want een grenspassage langs de zwaar gepantserde grens tussen Canada en de VS, dat is geen lolletje. Het is tijdrovend, onzeker en vaak ook onaangenaam. Wie dat dag in dag uit zou doen, trekt de aandacht en dan wordt het al snel nog veel vervelender.

En toch zijn er heel wat werkzame Canadezen die elke dag een grens passeren omdat ze daar hun voordeel mee kunnen doen. Dat is dan een provinciegrens – geen zwaarbewaakte landsgrens. Wat er daarbij het meest voorkomt is dat men in Quebec werkt en dan net over de provinciale grens in Ontario woont. Of althans, zo ziet het er op papier uit.

Waarom men dit doet is op zich snel duidelijk. De provinciale belastingen in Ontario zijn een stuk lager dan in Québec – daarbij gaat het al snel om duizenden Dollars per jaar. Maar is dat voldoende om ook echt te verkassen naar een andere provincie? Misschien wel of misschien niet. Het feit is nu wel dat er nogal wat mensen zijn die ervan verdacht worden dat ze eigenlijk helemaal niet in Ontario wonen maar slechts zeggen dat het zo is, teneinde de dure belastingen van de provincie Québec te ontlopen.

Hoe dit verschil in belastingheffing binnen één land eigenlijk toch zo groot kan zijn is eenvoudig te verklaren. In Quebec hanteert men eigen tarieven. In de andere provincies heeft men zich aangesloten bij de federale heffing. Zo krijg je in Ontario één aanslag (de provinciale en de federale gecombineerd) maar in Quebec krijg je er twee. Dat dit al snel veel duurder uitvalt is door heel wat mensen ontdekt - en sommigen zijn zover gegaan daar wat aan te doen.

Twee overheidsdiensten in Quebec hebben inmiddels de handen in elkaar geslagen om de fraudeurs op te speuren. Ten eerste de "Sûreté du Québec" (provinciale politie) die de zaak strafrechtelijk aansnijdt. En ten tweede "Révenue Quebec", de provinciale belastinginspecteurs. Men gaat achter mensen aan waarbij het dossier verdacht overkomt. Wel een aanzienlijk huis in Québec maar er niet wonen? Dat wordt nader bekeken. Ook de inschrijving van de auto kan opvallend zijn. Maar omdat Canada geen inschrijving bij de burgerlijke stand kent, zijn dit soort overtredingen niet met één druk op de knop vast te stellen. Men moet dan echt op een dossier studeren.

Alles bij elkaar is fraude vaak toch al wel duidelijk en worden er naheffingen en boetes opgelegd. De strafvervolging blijft in de meeste gevallen nog uit, althans voorlopig. Maar doe het vooral niet nog een keer want dan wordt het extra vervelend. Men zegt trots het afgelopen jaar ruim $5 Miljoen te hebben geïnd op deze manier - dat is eigenlijk niet eens echt veel.

De hogere belastingen in de provincie Quebec zijn niet zomaar. Er staat iets tegenover. De kinderopvang is er beter geregeld, de zorg is guller, de voorzieningen voor de allerzwaksten zijn beter en zelfs de pensioenen zijn er ruimer. Met andere woorden, wie fraudeert met het kunstje langs de grens, die probeert wellicht van twee walletjes te snoepen. Dat is ieders goed recht om dat te proberen - maar als het frauduleus wordt, dan kan er ingegrepen worden.

De belastingdienst van Quebec vertelt desgevraagd dat men aanneemt dat het probleem aanzienlijk groter is en dat men met slechts $5 Miljoen aan naheffingen slechts een fractie int van wat er eigenlijk zou moeten binnenkomen.