Al gedurende enkele jaren is het opa- en omafraudesysteem werkzaam in Canada en ook in andere landen natuurlijk. Fraudeurs spelen zo handig in op heersende opa- en omagevoelens.



Men hanteert telkens eenzelfde soort procedure waarin bellers in een “call centre” willekeurig ouderen bellen en het gesprek beginnen met “Hi Grandma” en “Hi Grandpa”. Hier tuinen nogal wat ouderen in omdat men graag communiceert met het kleinkind. De verbinding is altijd van matige kwaliteit zodat de grootouder niet goed kan horen of dat nu echt het eigen kleinkind is dat ze aan de lijn hebben.

Er komt natuurlijk ook bij dat iedereen door de telefoon iets anders klinkt dan wanneer je echt met een persoon spreekt. Wellicht maakt men ook handig gebruik van het feit dat veel ouderen minder goed kunnen horen. Hoe dan ook, de bellers weten precies wat ze het beste moeten zeggen om de aandacht van opa of oma te krijgen – en dan is het zaak om snel te handelen nog voordat iemand ook maar iets ongewoons in de gaten krijgt.

Meestal legt het nepkleinkind dan uit dat ze onterecht ergens ver weg vastgehouden worden op verdenking van een drugsdelict. Er moet snel een waarborgsom gestort worden zodat het kleinkind weer naar huis mag. Als opa of oma op dat verzoek niet nee zegt, wordt de grootouder teruggebeld door een neppolitieagent of een nepadvocaat die de betaling wel even zal regelen.

Het is niet te filmen dat er nog altijd mensen zijn die hier intuinen, maar het schijnt nog steeds een miljoenen-business te wezen. Natuurlijk tuinen de meesten er echt niet in maar als er af en toe een succesje wordt gescoord, dan strijkt men uiteindelijk wel miljoenen op.

Nu blijkt dat er hele call-centra bestaan die niets anders doen en sommige daarvan zijn gevestigd in de stad Montreal. Maar heel slim, ze zoeken de slachtoffers juist ver weg, in de Verenigde Staten. Nog slimmer: ze pakken elke dag een andere staat zodat de autoriteiten telkens op het verkeerde spoor gezet worden. De vertragingen in de opsporing die er zo ontstaan, hebben aan het succes van deze fraude bijgedragen.

Want laten we eerlijk zijn, als er een betaling wordt geregeld, dan is dat geld terstond verdwenen naar een bankrekening in een ver land waar het geld eventueel wordt witgewassen. Tegen de tijd dat Opa of Oma onraad ruikt is er al heel wat tijd verstreken. De betreffende telefoonnummers van de neppolitie en van de nepadvocaat zijn allang gewijzigd. En het feit dat er ook nog eens een staatsgrens tussen de fraude en de fraudeurs zit, maakt het allemaal nog weer ingewikkelder.

Nadat er zo tientallen miljoenen zijn verdampt van ouderen op de meest uiteenlopende plekken, is de politie het toch groots gaan aanpakken. Er werd zelfs samengewerkt tussen verschillende Amerikaanse en Canadese politiediensten. Uiteindelijk traceerde men het callcenter in een gewoon kantoorgebouw ergens in Montreal en zojuist werden acht druk bellende jongelui in de kraag gevat, terwijl ze net andere opaatjes en omaatjes ver-weg aan het beduvelen waren.

Goed gedaan nu, om deze mispunten op te sporen. Maar waar zijn de bedrijfsleiders gebleven? En waar is al het geld heen? Het zal je niet verbazen dat zowel de hoofdverdachten als de buit met de noorderzon zijn vertrokken.