Denkend aan open grenzen, zoals veel European wel gewend zijn dankzij "Schengen", kijk je er misschien van op dat toegang tot de VS vanuit buurland Canada zo lastig kan zijn.

De wachtlijst om een bezoekersvisum voor de VS te verkrijgen vanuit Canada is inmiddels opgelopen tot 850 dagen. Om een zogeheten B1/B2 visum te verkrijgen moet je een aanvrage doen en de verwerking daarvan laat nogal op zich wachten.

Een Canadees staatsburger heeft van deze enorme vertraging geen last. Houders van een paspoort van zo'n 41 andere "bevoorrechte landen" mogen ook wel de VS in maar hoeven slechts een elektronische aanvrage te doen. Het gaat dan om de zogenaamde "Visa Waiver Arrangement" wat geldt voor veel Europese landen, Australië en bijvoorbeeld ook Israël.

Maar er zijn nog 150 andere landen op aarde. Wie staatsburger is van een van die landen, wonend in Canada, en eens op bezoek wil in de Verenigde Staten, die mag er niet in ... tenzij er zo'n visum wordt aangevraagd. Het gaat dan om staatsburgers van landen als India, China en Mexico, maar ook om veel Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen.

Vorig jaar werden er 230.000 B1/B2 visa uitgereikt in Canada - alle voor mensen uit die 150 andere landen. Het US State Department lijkt het allemaal geen moer te kunnen schelen. De mensen moeten maar leren afwachten, zo vindt men misschien?

Kattig deelt het Amerikaanse ministerie mede dat het wel een beetje de schuld is van Canada zelf door zoveel vluchtelingen toe te laten en bovendien ook veel studentenvisa te verstrekken aan personen uit al die 150 andere landen. Het ligt niet in de bedoeling de wachttijden drastisch te gaan verkorten, wat wellicht te verklaren is uit de politiek algemene afkeer van buitenlanders daar.

Toch schiet men zichzelf ook wel in de voet, menen velen. De buitenlanders die nu worden afgehouden, hadden aanzienlijk kunnen bijdragen aan de toeristenbranche in de VS. Misschien besteden ze hun geld dan liever in Canada - en dat vindt Canada natuurlijk ook weer prima.

Als je toch de VS in mag, dan moet je de grens ergens over. Hoe je vervolgens behandeld wordt is vaak mensonterend. Je wordt gefotografeerd, afgeluisterd, ondervraagd en eventueel ook gekleineerd of misnoegd toegesproken. Welkom in "the land of the free".