Sommige Canadese provincies hanteren een aanmoedigingsbeleid voor immigranten om juist naar die provincie te komen. Een goed voorbeeld is de prairieprovincie Saskatchewan.



Die programma’s veranderen wel telkens dus wie er gebruik van wil maken moet er over het algemeen snel bij zijn, als er zo’n programma wordt afgekondigd. Zo hanteert Saskatchewan een “Immigrant Nominee Programme” waarbij men dan door een provinciale commissie wordt geselecteerd en vervolgens voorgedragen aan de federale dienst die over immigratiezaken gaat. Men verifieert daar dan alles (onder andere gezondheid en strafverleden) maar vervolgens is de immigrant welkom.

Nogal wat mensen gebruiken deze “Nominee” programma’s om het land in te komen en vervolgens door te reizen naar de bestemming die ze eigenlijk hadden verkozen. Opmerkelijk daarbij is dat Saskatchewan over het algemeen niet gezien wordt als een aantrekkelijke provincie. Het is er barkoud en er zijn weinig bruisende steden – alles is afgelegen en de samenleving staat eigenlijk ook nogal weinig open voor immigranten.

Wat helaas ook nog wel waar is dat diegenen die aangetrokken zijn in dit “Immigrant Nominee Programme” soms maar moeizaam aan werk kunnen komen. Da’s raar als ze juist aangetrokken zijn door dit programma als “International Skilled Worker”. Kenneliljk zijn er nog veel barrières die maar niet geslecht kunnen worden. Het komt regelmatig voor dat bijvoorbeeld programmeurs en softwarespecialisten door moeten reizen naar Calgary of Toronto om een behoorlijke baan op hun vakgebied te bemachtigen.

De redenen die men daarvoor opgeeft zijn wel onderzocht. Helaas speelt daarbij nog altijd mee dat veel werkgevers liever een echte Canadees aannemen, als ze de keuze hebben. Zo’n “enge” buitenlander ziet men liever niet op de werkvloer, zelfs als het CV volledig blijkt te kloppen. In Canada’s echt grote steden speelt dit probleem veel minder doordat men meer gewend is geraakt aan deze zelfde buitenlanders, die vaak uitstekend functioneren en een hoogstaand inpassingsvermogen laten zien.

Wie er in bijvoorbeeld Saskatchewan wel goed uitkomen, dat zijn de kleine zelfstandigen. Voor mensen die de armen uit de mouwen willen steken zijn er hier onmiddellijke kansen. Het klein ondernemerschap is voor veel gevestigde inwoners een afschuwelijk idee – maar juist de immigranten die wel wat durven, die kunnen flink doorstoten.

Eigenlijk komt er ook wel bij dat de echte Canadezen daarbij gewoon weggeconcurreerd worden door de werkgrage nieuwe immigranten, die er niet tegenop zien om 14 uur per dag te werken en dat eventueel zelfs zes of zeven dagen in de week. Zo is men het misschien nog wel gewend. Veel Canadezen zijn daarvoor te werkschuw, temeer daar “werk” in Canada door velen als een soort straf wordt ervaren. En kijk daar die nieuwkomers, die gaan keihard aan de slag en dat loont dan heus.

Desalniettemin zou men graag zien in deze provincie dat ook andere immigranten zich meer thuis konden voelen en ook gemakkelijk aan goedbetaald werk konden komen. Dan pas kan men echt zeggen: welkom in Saskatchewan.