Terwijl de staking bij de Canadese posterijen voortduurt, nu al bijna een maand, gaan de mensen op zoek naar alternatieve manieren om dingen te verzenden. En die zijn er ook wel.

Bijna elke Canadees krijgt regelmatig een koerierdienst aan de deur. Vooral de grotere verzendhuizen maken regelmatig gebruik van die koeriers, zoals UPS, Purolator en FedEx, die fel met elkaar concurreren op prijs en bezorgsnelheid, maar ook op extraatjes zoals pakjes afhalen en bezorgingen op ongebruikelijke tijden. Omdat Canadezen nu eenmaal veel on-line plegen te bestellen, is het koerierssysteem grof ingeburgerd.

Bij de grote verzendhuizen wordt er bovendien vaak geadverteerd dat de verzending gratis zal wezen mits je een bepaalde hoeveelheid spullen tegelijk aanschaft, of als je een verzendabonnement hebt, in feite een kleine toeslag op de prijs. Geen wonder dan ook dat er bij het grote publiek de mening heerst dat het enorm goedkoop is om dingen per koerier te versturen. Of eigenlijk zelfs gratis!

Dat valt echter vies tegen als jij of ik naar een van die koerierdiensten zouden gaan om één poststuk te verzenden. Verontwaardigd melden mensen op de sociale media dat het een schande is dat ze dertig Dollar moesten afrekenen voor het verzenden van één envelop binnen Canada. Men is erg verontwaardigd dat het zo duur moet wezen. Bij de stakende posterijen zou dit slechts een Dollar gekost hebben. Het verschil is echter wel uit te leggen.

Om te beginnen wordt “Canada Post” zwaar gesubsidieerd en de koeriersdiensten niet. Verder werken de posterijen op basis van volume. Met hele postzakken tegelijk gaan alle brieven tegelijk mee, zonder verdere poespas. Ook de bezorging gaat dan weer met alle andere post mee. Dat ligt bij een koeriersdienst helemaal anders. Daar wordt een envelop persoonlijk in ontvangst genomen, gedetailleerd verwerkt gedurende elke stap van het transport, en vervolgens nog weer eens persoonlijk afgeleverd. Geen wonder dat dit duurder uitvalt.

Bij een koeriersbedrijf moet je bovendien een “account” openen met alle rompslomp vandien. Het is een kostbaar systeem dat niet ingericht is op de verzending van losse poststsukken. De koeriers richten zich juist op massa-aanbieders, zoals de verzendingshuizen. In die moordende concurrentieslag gaat het er echt om wie het voor een paar cent minder kan doen. De bezorgers krijgen bijvoorbeeld geen salaris met een lekkere oudedagsvoorziening. Dat zijn allemaal ZZP-ers die per bezorgd pakketje worden betaald, slechts een paar kwartjes per voordeur, in feite.

En zo komt het dat er nu, in de drukke kerstperiode, toch wat mensen terechtkomen bij de koeriersdiensten om het gebruikelijke pakketje bij Tante Huppeldepup bezorgd te krijgen. Dubbele pech is daarbij dat de koeriers met “dynamic pricing” werken, eigenlijk net zo als de luchtvaartmaatschappijen. Zit de vrachtwagen bijna vol, dan moet je extra betalen om jouw pakketje nog mee te krijgen.

Het is allemaal erg vervelend, die poststaking, vooral voor mensen die af en toe wat moeten versturen. Daar zitten heel wat kleine ondernemingen bij die immers niet interessant zijn voor de koeriersdiensten. Die moeten nu flink in de buidel tasten om hun pakketjes toch naar de klanten te krijgen.