Canada kampt met een vrij chronisch tekort aan artsen en verplegers. Om dat probleem op te lossen, komt men af en toe met wat ideeën op de proppen.

Ook in het fraaie Newfoundland & Labrador weet men zich geen raad. Van de bevolking heeft één op de vier geen huisarts. De wachttijden voor zelfs de meest eenvoudige medische ingrepen zijn gigantisch - en de mensen die in deze branche werken, die raken overspannen. Men probeert in andere provincies wel wat werkwilligen weg te kapen maar dat lost het probleem niet op. Het verplaatst het eigenlijk alleen maar.

Nu heeft men, heel slim, uitgevogeld dat Ierse artsen en verpleegkundigen heel goed in Newfoundland & Labrador terecht zouden kunnen. De taal, in ieder geval, is geen probleem. Veel Newfoundlanders hebben ook hun "roots"  in Ierland - dus dat is dan extra fijn. Wat de opleidingen betreft zijn er, uiteraard, wel wat verschillen. Men hoopt die op te lossen met ingekorte cursussen.

Op naar Ierland, dus. Een hele delegatie wordt de plas over gestuurd om in de grotere Ierse steden de werving op te starten. Maar wat blijkt nu? Zelfs Ierland heeft een tekort aan medische krachten. Ook daar hebben veel mensen geen huisarts en de wachtlijsten in de ziekenhuizen lopen op. Naar verluidt komt dat doordat ook Australië al aan het "oogsten" is geweest in Ierland en Nieuw Zeeland is ook bezig geweest. Verder is er een niet-aflatende zuigingswerking uit de VS, waar men veel meer kan verdienen - wat voor veel mensen hoogst motiverend werkt.

Ierland is een vrij klein land - als er zo van alle kanten medisch personeel wordt onttrokken, dan loopt men uiteindelijk gewoon vast. Het personeelstekort wordt zo niet opgelost, het wordt verplaatst. In dit geval naar Ierland. Men heeft trouwens ook India al bekeken. Wellicht zijn er van daar werkwilligen te importeren? Dan zit men wel met een aanzienlijk taalprobleem, grote culturele verschillen en opleidingen die niet op elkaar aansluiten. Om dat op te lossen levert weer een flinke kluif extra werk op.

De lange-termijn oplossing zit 'm wellicht in het uitbouwen van de opleidingsplaatsen. Wat dat betreft is het probleem echter dat dit een heel erg duur soort opleiding is. Om dat ten laste te laten komen van de niet bepaald rijke provincie Newfoundland & Labrador, dat is een flinke opgaaf. Het duurt bijna tien jaar voordat de opleidingen vruchten gaan afwerpen. Zo sukkelt het probleem voort met halve maatregelen.