Zoals wellicht bekend is de stroomvoorziening in Canada vrij gammel. De draden hangen veelal bovengronds en het distributienet is minimaal. En dat terwijl het klimaat vaak bar is.

Er hoeft dan ook maar een kleinigheidje mis te gaan of de stroom valt uit. In veel woonplaatsen in Canada is het de gewoonste zaak van de wereld. De mensen stellen zich eropin en niemand kijkt ervan op als de stroom twaalf uur lang uitvalt. Zo is het nu eenmaal! Vervelender wordt het als de stroom echt langdurig uitvalt – en dat gebeurt hier en daar ook. Stel je voor: drie dagen zonder stroom.

Omdat we toch echt in een samenleving zitten waar elektriciteit een belangrijke rol speelt, is een langdurige stroomuitval behoorlijk problematisch. Niet alleen valt de verwarming uit maar ook de koelkast, de TV, de verlichting en vaak ook de telefoon, het Internet, de watervoorziening en bijvoorbeeld ook medische apparaten die hun accucapaciteit op gegeven moment verliezen.

Op bredere schaal is het nog onplezieriger: bedrijven en winkels moeten sluiten, het gehele betalingssysteem valt stil, inclusief bankmachines, communicatie wordt lastig, de plaatselijke overheid zit ook zonder stroom en zelfs bij de dokter en in het ziekenhuis moet men schipperen.

Veel Canadezen zijn er wel op ingesteld. In veel huizen heeft men een noodverwarming,

bijvoorbeeld op hout, gas of olie, die ook werkt zonder netstroom. Iedereen heeft kaarsen of andere noodverlichting in huis. Maar zelfs dan blijft heel veel het niet doen. Daarvoor kun je dan een noodaggregaat aanschaffen, een generator, waarmee eigenlijk bijna alles draaiende gehouden kan worden.

Dat is echter een dure oplossing. Het apparaat kost een flinke duit en het moet ook brandstof hebben, die er vrij snel doorheen gaat. Andere nadelen zijn de stank- en lawaaiproductie van die apparaten en niet te vergeten de veiligheid met al die extra draden en leidingen en het brandgevaar, ook al bijvoorbeeld door de jerrycans met benzine die daarvoor in een schuurtje klaar moeten staan.

Als die brandstof opraakt, dan moet men nieuwe gaan halen – maar ook het tankstation heeft waarschijnlijk geen stroom. Dan moet men weer verder weg gaan om brandstof te proberen vinden – en zo leidt het ene probleem tot het andere. Een wat betrouwbaardere infrastructuur zou bevorderlijk wezen maar dat kost geld dus daar begint men liever niet aan. Het zou een lange-termijn investering wezen en daar houdt Canada niet van. Iets moet onmiddellijk wat opleren of anders is het zonde van het schaarse geld.

Zojuist kwam het dorpje van White Bear First Nation in Saskatchewan in het nieuws omdat er daar aan alle bewoners een eigen noodaggregaat beschikbaar wordt gesteld. Grote vrachtwagens met al die apparaten erop rolden het dorpje binnen en iedereen mag er een mee naar huis nemen. Het gaat hier om een zogenaamd reservaat waar zo’n 180 gezinnen wonen, allen naar verluidt afstammelingen van de originele bewoners van deze streek.

Maar dit is een vrij rijk dorpje en men was het goed zat om telkens weer dagenlang zonder stroom te moeten zitten. Hoe is deze gemeenschap zo rijk geworden? Er staat een groot casinohotel waar het geld letterlijk binnenstroomt. Zo kan men eens wat extra’s doen voor de eigen mensen.

Maar moet dit nu echt een oplossing zijn? Als je aan iedereen een eigen generator geeft, zou het dan niet voordeliger zijn om de infrastructuur gewoon behoorlijk uit te bouwen? Het is al met al weer een echt “Canadese oplossing”. Als ikke er maar warm bijzit!