Het beginsel van huursubsidie past eigenlijk niet in het Canadese denken. Je moet maar iets huren dat in je budget past en als dat niet lukt? Nou, dat is dan eigen schuld, dikke bult.

Die simplistische gedachte wordt natuurlijk ook gedragen door het feit dat het uitkeren van huursubsidie geld kost. Vrijwel elk overheidsniveau in Canada (en natuurlijk niet alleen in Canada) heeft een chronisch tekort aan financiën. Om dan vooral geen huursubsidies aan te bieden is haast logisch.

En toch kijkt men daar in de stad Windsor (Ontario) iets anders tegenaan. Sociale werkers hadden vastgesteld dat er vrij veel persoonlijk leed wordt veroorzaakt doordat mensen de huur niet kunnen betalen en financieel vastlopen. Wat er dan volgt aan procedures en uitzetting is onaangenaam voor iedereen. Voor de betrokken huurder en voor de huisbaas maar ook voor de samenleving die ineens met daklozen en openbare armoede te maken krijgt. Men wilde het eens anders aanpakken.

Zo kwam men op het lumineuze idee om een soort huursubsidie beschikbaar te stellen voor mensen die het echt het meest nodig hebben. Wie bijvoorbeeld een flat wil huren maar de waarborgsom niet bijmekaar gescharreld kan krijgen, die zou hulp kunnen krijgen. Maar ook mensen die door omstandigheden moeite hebben met het betalen van de huurpenningen, die kunnen bij deze dienst terecht.

De huursubsidie moet echter nooit structureel gezien worden. Als de huur te hoog is, dan kun je bijvoorbeeld niet jarenlang op subsidie rekenen. Men hanteert een twee-jaars regel. Het probleem moet dan opgelost zijn - bijvoorbeeld door goedkoper te gaan wonen.

Aanvankelijk werd dit systeem door vrij weinig mensen gebruikt, wellicht omdat men er niet veel schijnwerpers op wilde zetten. In het eerste jaar (2020) bediende men zo een handjevol cliënten, in 2023 waren het er al 850 die gemiddeld $2.000 ontvingen. Dit jaar verwacht men in totaal $2,3 miljoen uit te geven aan deze subsidies.

Tegenstanders staan, uiteraard, op de achterste poten. Mensen moeten maar leren voor zichzelf te zorgen, zo hoor je dan. Volgend jaar wordt het zo nog erger, weet men al. En inderdaad, met de woningkrapte en het chronische gebrek aan goedkopere woningen, vreest men al dat de $4 Miljoen snel overschreden zal worden.

Maar het stadsbestuur weet beter. Een opvangplek voor een dakloos persoon is ook niet gratis. Daar moet je, zo deelt men desgevraagd mede, liefst $23.000 per plek voor uittrekken. Zo zou het inderdaad een stuk voordeliger zijn huursubsidies te betalen. Dan houden de mensen ook, min of meer, hun eigenwaarde.