Bijna iedereen op aarde kent wel het Amerikaanse “Thanksgiving” feest dat soms heel zoetsappig wordt getoond in Amerikaanse films en TV-series als hoogtepunt van het jaar.

Ook in Canada is er een dergelijk feest maar het valt op een andere dag dan in de VS en het wordt wel gevierd maar niet zo idioot uitbundig als bij de zuiderburen. In Canada richt men zich vooral op een zeer overdreven viering van het kerstfeest en minder op Thanksgiving terwijl dat in de VS echt omgekeerd is.

Maar in het tweede weekend van de maand oktober (nu dus) is het toch echt raak in Canada en word je geconfronteerd met dit feest, wat vrij algemeen tot een verplichte vrije dag leidt. Als buitenlander weet je misschien eerst niet goed wat je hiermee aanmoet maar dat zal je snel door je omgeving duidelijk gemaakt worden.

Als je de kans hebt om aan te schuiven voor een heuse Thanksgiving maaltijd in een echt Canadees gezin, dan is het al snel duidelijk wat er aan de gang is. Haast altijd komt er een kalkoen op tafel en worden er uitgebreid bijgerechten op tafel gezet waarbij een enorme overvloed van belang is. Men meent, vrij algemeen, dat je zo op de beste manier dank kunt zeggen voor de goedheden die ons ten dele vallen. Heel gewoon is ook mierzoete pompoentaart als toetje – of ook wel appeltaart. Of beide!

In veel gezinnen heerst er verder het gebruik om, juist op deze dag en liefst vlak voor het eten, op aangedikte toon te melden waar je dankbaar voor kunt zijn. Als je bij een Canadees gezin aan het aanzitten bent, dan zou je daarop voorbereid kunnen zijn en bijvoorbeeld de gastheer en -vrouw uitgebreid prijzen en natuurlijk ook en vooral de heerlijke geuren van het liefdevol bereide eten. Of verzin zelf gerust iets leuks – als je maar niet met een mond vol tanden blijft zitten of gaat stamelen.

Ook opmerkelijk is dat deze maaltijd, hier en daar, op een rare tijd wordt geserveerd. Nu zijn Canadezen toch al niet zo precies met strikte eettijden, maar als er een complete, zware maaltijd om 15:00 uur wordt voorgeschoteld, dan is dat echt even aanpassen. Zorg dus maar dat je goed trek hebt.

Opvallend is ook dat men er graag op toeziet dat de minder bedeelden ergens een echt “Thanksgiving Dinner” kunnen afhalen. Bijna alle gaarkeukens en andere liefdadigheidsinstellingen spannen zich er enorm voor in zodat echt iedereen toegang heeft tot het meevieren van dit “verplichte feest”. Ook hier gaat het dan haast altijd echt om kalkoen want tja, dat hoort nu eenmaal zo.

Op de kalender wordt “Thanksgiving” in Canada op de maandag gevierd en dat is dan ook de officiële vrije dag – zelfs winkels die gewoonlijk op zondag open zijn, doen ook dan op deze dag de deuren toe. Het is zo inderdaad, wat men noemt, een “statutory holiday”, met alle rechten en plichten van dien. En toch pakken velen het zware diner liever op de zondag. Da’s handig want dan kun je op maandag nog de resten van het vreetfestijn consumeren. Als je echt boft, zelfs de rest van de week ook wel.

Als dan volgende maand het grootse “Thanksgiving” feest wordt gevierd in de VS, dan is dat in Canada weer gewoon een werkdag. Daarmee stel je dan toch een aardig verschil vast tussen de twee landen. En intussen: eet smakelijk!