In de provincie New Brunswick is zojuist met zeer veel tamtam een eenmalig subsidieprogramma afgekondigd voor de minstbedeelden hier. Maar zou het ook echt helpen?

Waar het om gaat is dat men van het provinciaal bestuur een bedrag van liefst $300 kan ontvangen als men onder een bepaalde inkomstgrens viel in een bepaald voorgaand jaar. Dit zou een eenmalig subsidiebedrag moeten wezen dat uitgekeerd moet worden aan zo'n 250.000 mensen in een provincie waar er nog geen miljoen mensen wonen. Eigenlijk dus aan heel erg veel mensen, verhoudingsgewijs.

Elke dag staat er wel een artikel op de website van het provinciaal bestuur hoe de voortgang is met deze gulle subsidie. De media nemen de berichtgeving klakkeloos over zonder dat er verder kritieke vragen bij gesteld worden. Immers, een gegeven paard kijkt men niet in de mond.

Het rare is dat het subsidiebedrag $300 bedraagt voor iedereen die het krijgt. Mensen die echt niets te makken hebben, die krijgen $300. Maar ook mensen die onder de inkomensgrens van $75.000 vallen maar er toch warmpjes bijzitten, bijvoorbeeld dankzij een hypotheekvrije eigen woning of andere vermogensbestanddelen, die krijgen ook $300. Wie een gigantische huur moet betalen door omstandigheden, ook die krijgt $300. Wie met een enorme studieschuld zit: ook $300.

Voor mensen die de hulp het meest nodig hebben is die $300 een druppel op de gloeiende plaat. Die gaat al op bij het eerste bezoek aan de tandarts, als men zich dat al zou kunnen veroorloven. Of aan een klein deel van de huur. Maar voor mensen die er redelijk goed bijzitten is het een douceurtje. Och, je kunt er eens flink met zijn allen van gaan uiteten en vooral drinken.

Maar waarom doet het provinciaal bestuur dit dan op deze manier? Het kost wel $75 Miljoen (250.000 x $300) en dat is veel geld in een arme provincie. Scholen, medische voorzieningen en de wegenbouw worden hier al heel lang verwaarloosd - omdat er verder gewoon geen geld is. Die $75 Miljoen zijn echter toch misschien goed besteed?



Het bestuur hoopt namelijk zo dat de bevolking dadelijk bij de verkiezingen dit douceurtje omzet in een stem voor de zittende heersers. Want zo werkt de politiek hier!