Nog altijd, na al die jaren, huiver ik van de onmacht van Canadezen om mijn naam behoorlijk uit te spreken. Uiteraard ben ik niet de enige die dit meemaakt.

Als je dat achter de rug hebt (de uitspraak), dan komt wellicht de vraag: hoe spel je dat? En of je dat vooral nog enkele keren wilt herhalen want het is zo moeilijk. Ik denk dat ik hier al duizenden keren mijn naam heb moeten spellen. Dat is misschien begrijpelijk want in een Engels-dominant land is men niet ingesteld op namen die niet uit het boekje komen "How to name your baby girl/boy".

Wij hebben het dan nog redelijk gemakkelijk. Om "Marlies", "Van Kooten", "Willibrord", "Jansen" en zo te verwerken, dat moet toch ooit lukken. Maar als je behept bent met echt exotische namen uit landen als Nigeria of Vietnam, nou dan kun je lol hebben (niet dus). Een gewone Nigeriaanse naam als Chijioke Amadi is een tongbreker voor Engels-sprekenden. Vietnamese namen zoals Thinh Nguyen gaat men bij stotteren. Het wil gewoon niet lukken.

Een oplossing is al heel lang geleden gevonden door Chinese immigranten in Vancouver die zichzelf een westerse naam opplakken. Zeg maar "George". Heel grappig vind ik dan ook die advertentieborden daar van -kennelijk- Chinese afkomst die vol staan met de Chinese belettering en in kleine westerse lettertjes eronder een Engelse roepnaam, zoals bijvoorbeeld "John". De Chinese belettering betekent helemaal niet "John", zo legde men mij uit. Want wist ik veel?

Een jongeman uit Vietnam, die al een tijdje aan een universiteit in Prince Edward Island studeert, kreeg dit ook mee. Van een van zijn professoren, nota bene, kreeg hij te horen dat hij voortaan "Andy" was. Verbouwereerd heeft hij dat wel geaccepteerd - maar na verloop van tijd ging het knagen. Hij wilde zijn eigen naam wel weer terug hebben.

De student ziet inmiddels in dat het identiteitsvervalsing is om zijn naam, tegen zijn zin, te laten veranderen. Hij is druk doende hier wat aan te doen. Toch loopt hij tegen een muur van weerstand op. Het is inmiddels bewezen dat sollicitanten met een "gekke" naam minder vaak voor een gesprek worden uitgenodigd - dus wie verder wil komen in het leven, voelt zich haast gedwongen het naamspelletje mee te spelen.



Dit nog afgezien van de Angelsaksische afkeer van alles dat anders is. Voorlopig, zo denk ik, zal onze Vietnamese student nog wel tegen een muur staan op te boksen. Maar let even op, ook jij zou hier, met je oerhollandse of duitse naam, een beetje mee te maken kunnen krijgen. Zeg maar Piet, nee ik bedoel "Pete".