Wie zijn huis verhuurt, die kan zelf bepalen aan wie hij het verhuren wil. Op zich heb je dan ook het recht kandidaat-huurders weigeren zonder opgaaf van redenen.

Toch hebben heel wat huiseigenaren en kamerverhuurders liever dat er alleen maar geschikte kandidaten aan de deur verschijnen. Er wordt dan al in de advertentie een selectie aangekondigd: mag niet roken, drugs gebruiken, kan maar aan één persoon verhuurd worden, gasten moeten goedgekeurd worden, moet inkomen kunnen aantonen, moet rustig en hoffelijk zijn ... och de lijst kan vrij lang wezen.

Zojuist verscheen er op een website een advertentie waar inderdaad zo'n heel lijstje werd opgedreund in de uitgebreide advertentie voor een flat - maar er stond nog een voorwaarde bij: de huurder dient twee jaar verifieerbaar inkomen aan te tonen. En dat mag echt niet - want je discrimeert daarmee tegen recente immigranten die inderdaad dat langdurig inkomen niet kunnen aantonen. Het medium (een soort "Marktplaats") is meteen op de hoogte gebracht van deze duidelijke overtreding en ze hebben terstond die advertentie verwijderd. En daarmee uit.

Toch heeft het heel wat tongen losgemaakt. In deze stad wonen voornamelijk mensen van Ierse en Britse afkomst - met andere woorden allemaal blank. Toch komen er vrij veel anders-gekleurden op deze stad af. Ook deze studenten moeten ergens wonen. Ze ondervinden stelselmatig racistische afwijzingen, ofschoon de meeste verhuurders wel weten dat je dat niet in iemands gezicht kunt zeggen. De kamer of het appartement is dan plotseling al verhuurd. Maar als een Standaardcanadees even later dan navraag doet, dan blijkt die toch weer beschikbaar te zijn. Wie een "rare" naam heeft of met een minder duidelijk accent spreekt, die kan er op rekenen bij voorbaat afgewezen te worden.

Maar verhuurders doen ook wel hun zegje - al moeten die erg oppassen zichzelf niet voor schut te zetten met absoluut verboden vreemdelinghatende of racistische uitspraken. Men geeft bijvoorbeeld aan dat de leef en eetgebruiken van de "bezoekers" niet altijd overeen komen met die van huisgenoten. Of ook dat veel huurders die van verre komen de kamer (of het appartement) na afloop kwalijk-riekend achterlaten.

Sommige geciteerde feiten stoelen op ervaring, andere wellicht op vooroordelen. Waar blijft dat het bijzonder lastig is voor immigranten om als gewoon medeburger behandeld te worden. Met wetgeving kan dit niet echt verholpen worden. Maar hoe dan wel, zo vraagt men zich af bij de "Human Rights Commission".