In Europe is het nog regelmatig een probleem; er wordt ergens een onontplofte bom uit de Tweede Wereldoorlog gevonden. Dan komt de explosievenopruimingsdienst.

Je zou toch eigenlijk niet verwachten dat er dit soort problemen in Canada konden zijn want men heeft toch nooit boven het land gebombardeerd? En toch is het een probleem want er was ooit een oefenterrein waar zware bommen werden afgeworpen. En die zijn niet allemaal ontploft.

Gelukkig oefende men ver buiten de stad, in dit geval bij Ottawa. Er was een afgelegen stuk woest land voor uitgekozen waar toch niemand kwam. Daar kon men oefenen om duizend-pond bommen precies op de juiste plek af te laten gaan. Daarvan zijn er heel wat niet afgegaan maar wel diep ingeslagen in de modder, in de waterpartijen en in de zachte grond.

Hoeveel dat er precies waren, dan vond men niet zo belangrijk om bij te houden. Men had, uiteraard, wel belangrijker zaken aan het hoofd om zich druk over te maken. Waar die nou eigenlijk precies zijn terechtgekomen, die bommen, dat heeft men ook niet bijgehouden. Men weet alleen wel dat dit was binnen de grenzen van het toenmalige oefenterrein.

Inmiddels is Ottawa enorm gegroeid. Het voormalige oefenterrein mocht niet bebouwd worden maar het werd wel toegestaan om er een recreatiegebied van te maken. Voordat het zover was, ongeveer 60 jaar geleden, heeft men er nog eens de mineurs overheen gestuurd, die met metaaldetectors aan de gang gingen en alles verwijderden dat enig gevaar zou kunnen opleveren. Het probleem leek opgelost.

Intussen weet men zelfs dat niet meer zo zeker. En zo kan het gebeuren dat, zo'n 80 jaar na de oorlog, er nog een vrees bestaat voor onontplofte bommen. Het recreatiegebied is populair geworden en best druk. Er staan bordjes dat men op de paden moet blijven, maar er zijn altijd mensen die het extra leuk, spannend of interessant vinden om hun eigen gang te gaan.

Zo komt het dan dat men er nogmaals heel goed naar wil gaan kijken. Opnieuw moet er een bodemscan van de gehele streek gemaakt worden. Immers, men weet uit Europa dat dit soort bommen, zelfs na zo lange tijd, nog wel kunnen ontploffen. Na tachtig jaar onder water, schijnt dat zelfs nog mogelijk te zijn.

Men haast zich om te stellen dat de risico's minimaal zijn. Die bommen liggen erg diep - daar komt vast geen mens? Maar toch gaat men aan de slag, dus misschien is er weldegelijk enig risico dat men wil vermijden.