Het is beroerd genoeg om dakloos te zijn, maar als je je dan ook niet behoorlijk kunt wassen, dat is toch haast onmenselijk. Daar wilde man in Halifax (NS) wat aan doen.

De zoete stadsbestuurders konden het niet langer aanzien. Er zijn telkens meer daklozen, ook in deze vrij kleine stad aan Canada's oostkust (zo'n 400.000 inwoners) en die hebben toch echt af en toe behoefte aan een wasje en een droogje. Men wilde wat voor hen doen.

Men heeft een aanhanger op de kop kunnen tikken met zes douchecabines erin. Daarvoor heeft men een leuk plekje gevonden in een ruim genoeg stadspark waar er verder niemand last van zou hebben. De aansluitingen op stroom, waterleiding en riool werden snel geregeld en een bewakingsdienst werd aangetrokken zodat het allemaal netjes zou verlopen en niet in de soep kon lopen.

Gedurende de drie maanden dat de cabine nu in bedrijf is, was het behoorlijk rustig om en in de cabine. Wat blijkt nu, er is niet één zwerver komen opdagen. De cabine heeft er al die tijd geheel nutteloos bijgestaan. Wel heeft het fraais een lieve duit gekost; om precies te zijn $17,000. Daarvoor was de cabine twee middagjes per week bemand, er werden handdoeken geleverd maar ook zeep en de benodigde schoonmaakproducten. Alles was pico bello in orde - maar niemand kwam opdagen om er gebruik van te maken. Waarom toch niet?

Wat bleek nu? De aanhanger was neergezet in een deel van de stad waar er helemaal geen zwervers rondlopen. Die verblijven in een ander stadsdeel. Om er te komen, is de beschikking over eigen vervoer nodig, want ook de stadsbus loopt daar niet. Hier had men eventjes niet aan gedacht. Zo gebeurde het dat de daklozen dan maar ergens bij vrienden of bekenden gingen douchen. Of, ook heel gebruikelijk, zich ergens aan een openbare kraan wat bewasten.

Hiermee hebben we een perfect voorbeeld van ongetwijfeld goedwillende ambtenaren die echter de aansluiting met de bevolking compleet misslaan. Hopelijk leert men er wat van zodat een volgende keer de subsidie ietsje nuttiger toegepast kan worden.