Als nieuwe immigrant had ik mijn bakreceptenboeken gewoon meegenomen. Dat liep fantastisch in Nederland; daar zou ik hier ook wel vrienden mee maken.

Dit liep echter een beetje anders. Om te beginnen klopten de recepten helemaal niet meer. In Canada is het immers nog altijd hoogst ongebruikelijk om recepten in grammen uit te drukken, in plaats daarvan gebruikt men liever nog volumematen. Daartoe hanteert men dan vage omschrijvingen uit het Brits Koloniale tijdperk. Kopjes, theelepeltjes en eetlepels bijvoorbeeld. Hoe ik moest vertalen wat een "kopje" met bloem was in grammen, daar ben ik nog steeds niet achter. Nog bonter maken ze het met boter. Kun jij een "kopje" met boter afmeten? Ik niet.

Gelukkig had ik wel mijn eigen weegschaal meegenomen en maatbekers, dus ik kon me redelijk behelpen. Maar toch liepen de dingen anders. Bloem is al een goed voorbeeld. Die is hier niet hetzelfde en er zijn verschillende soorten van die verder niet te vertalen zijn. Uiteindelijk ben ik dan ook de "all purpose"  bloem gaan gebruiken, waarvan je dan soms iets extra nodig hebt of juist ietsje minder. Het ligt er maar net aan. Bepaalde producten zijn hier niet te krijgen, zoals bijvoorbeeld zakjes met vanillesuiker. Ook met gistproducten werd het al snel vaag. Vooral wat kwark en roomproducten aangaat, zijn de dingen hier anders. En Griekse yoghurt zonder vet, ik keek er van op.

Vervolgens kom je dan bij de oven terecht. Die zijn hier gigantisch dus wat dat betreft zit je als hobbybakker gewoon goed. Ik kan er mijn schalen allemaal tegelijk in doen in plaats van telkens slechts eentje. Dat schiet op. Maar ... de oven draait op temperaturen in Fahrenheit, ook weer zo'n negentiende-eeuws overblijfsel. Nu moet je aan iedere nieuwe oven even wennen, maar dit viel wel heel erg op. Met de "conversion chart"  aan de muur, is ook dit uiteindelijk redelijk gelukt.

Maar nu komt het. Als ik dan mijn ingewikkelde bakproducten serveer aan collega's of vrienden, dan eet men die wel maar het is niet zo gretig als ik gewend was. Wat scheelt er aan? Twee dingen, zo bleek uiteindelijk. Ten eerste eten Canadezen graag extra zoete lekkernijen en ten tweede houden ze niet zo van knapperige producten, het moet liever ietsje zachter zijn.

De oplossing voor al mijn ingewikkelde omstandigheden was gewoon om weer van voren af aan te beginnen. De Europese recepten blijven op de plank. In plaats daarvan heb ik Canadese kookboeken aangeschaft en ook maatbekers in de hier gangbare eenheden. Zelfs de temperaturen worden in graden Fahrenheit aangegeven.