We moeten allemaal beter op het milieu passen, daar zijn velen het toch echt wel over eens. Onder die vlag hebben heel wat overheden een “Eco Fee” ingevoerd. Een soort milieutoeslag dus.

Zoals te doen gebruikelijk in Canada, worden deze extra kosten niet op het prijskaartje vermeld. Pas aan de kassa krijgt de klant de belastingen en heffingen voor de kiezen. In sommige provincies zijn er provinciale én federale toeslagen voor de BTW (sales tax) en bijna overal zijn er ook allerhande toeslagen voor zaken die het milieu aangaan.

Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of er kan een “Eco Fee” ingevuld worden voor allerlei producten. Te denken valt aan autobanden, keukentoestellen, verf, telefoons, TV’s, lampen, accu’s en batterijen; soms gaat het om flinke bedragen ($50 bijvoorbeeld voor een grote TV) en soms gaat het om enkele centen per artikel, zoals bij batterijen. Over het algemeen worden deze heffingen niet aangekondigd en pas bij het afrekenen ineens opgevoerd.

Een slim advocatenkantoor is daar nu opgesprongen. Die zijn zover gegaan om een grote keten (in dit geval Dollerama) aan te klagen met een groepseis. Er is dan één hoofdeiser waar zich velen bij kunnen voegen om mee te delen in de te behalen vonnistoeslag. De winkel heeft niet duidelijk genoeg in de schappen aangegeven dat de prijzen aan de kassa verhoogd zouden worden met deze milieuheffing.

Dat dit compleet idioot is in een land waar de omzetbelasting ook pas aan de kassa wordt berekend, schijnt iedereen te ontgaan. Dat vindt men kennelijk de gewoonste zaak van de wereld. Overigens is het dat niet want veel artikelen vallen juist of wel of juist niet onder de omzetbelastingswetgeving. Bijna niemand kent die regeltjes precies, zodat het voor elke klant eigenlijk een verrassing is welke BTW er vandaag betaald moet worden of niet.

Het slimme advocatenkantoor laat inmiddels trots in de pers weten dat men $2,6 miljoen aan boete bijmekaar heeft om uit te keren aan de zo ernstig benadeelde klanten. Een heuse rechter schijnt hier nota bene serieus de handtekening onder gezet te hebben. Een gegriefde klant kan zich via een e-fomulier melden om dan wellicht voor een schadevergoeding van liefst $10 per persoon in aanmerking te komen.

Heel dramatisch wordt er al medegedeeld dat de klant moet zweren welke producten hij of zij waar heeft gekocht. De terminologie die men hanteert is om deze claim slechts “under penalty of pergery)” te maken. De toonzetting daarbij is dat men meineed (een misdrijf) zou plegen door een valse verklaring in te dienen. Een tikje té zwaar geformuleerd, misschien?

Hoe dan ook, de hele kwestie komt wellicht wat belachelijk over op een toeschouwer. We zullen er liever maar van uitgaan dat het betreffende advocatenkantoor er behoorlijk vet van zal worden. Velen vinden dat dan misschien wel erg “slim”?