Zojuist is er benoorden Toronto een gigantische dierenartsenpraktijk geopend met alles erop en eraan. Hier werken heel wat dierenartsen en assistenten. Alle apparatuur is ruimschoots aanwezig.

Het spatjenieuwe bedrijf is zo aanzienlijk dat het de media haalde. De opening werd dan ook feestelijk gestalte gegeven, een gebeurtenis waar nogal wat provinciale hoogwaardigheidsbekleders bij aanwezig waren. Ook de premier was aanwezig en kon een spreekbeurt houden. Hij had wel wat adviezen voor de bevolking.

In een provincie waar goedwillende mensen maanden of soms zelfs jaren op de wachtlijst moeten voor nogal wat standaardzorgbehandelingen, is het temeer opmerkelijk dat er zo grof gespendeerd kan worden aan een veeartsenpraktijk terwijl de openbare gezondheidszorg moet knokken om twee dubbeltjes op elkaar te kunnen leggen. Er is continu een gigantisch geldtekort.

De premier, in zijn toespraak, raadde de burgerij dan ook aan om te overwegen voor urgente medische hulp maar bij de veeartsen aan te gaan kloppen. Zijn uitspraak is volledig in het verkeerde keelgat geschoten van veel toehoorders, ofschoon we er toch van uit moeten gaan dat dit een humoristisch voorstel was en niet een serieus beleidsvoorstel.

Desalniettemin drukt al deze gekkigheid toch wel heel nadrukkelijk de neus op de problemen en op de oplossingen. De problemen zijn duidelijk: geldtekort in de menselijke gezondheidszorg. De oplossing ligt misschien ook voor de hand. Want, kennelijk, is er voldoende geld als men zich de luxe kan veroorloven om een splinternieuwe dierenartsenkliniek op te richten met van alle apparatuur alleen maar de fijnste en de beste die men kan vinden. Het geld wordt enkel op bepaalde manier toegepast.

Het is een kwestie van prioriteiten, zou men kunnen zeggen. Iemand die een ziek of gewond katje of hondje heeft, die zal niet aarzelen daar bakken met geld aan uit te geven om de geliefde huisgenoot weer op te lappen. Dat doe je toch gewoon als huisdierenliefhebber. Het geld speelt gewoon geen rol, aannemende dat men het heeft of althans kan lenen.

In de menselijke gezondheidszorg is men er aan gewendgeraakt dat deze gratis verstrekt wordt door de overheid. Intussen weigeren politici voldoende geld beschikbaar te maken voor zorg terwijl belastingbetalers tot het uiterste gaan om minder te hoeven bijdragen.

Een gedachtenomslag zou moeten plaatsvinden. Zouden we niet liever voor de menselijke zorg willen betalen dan bakken met geld naar de veearts te tillen? Misschien dat de onwelbespraakte premier dat toch eigenlijk bedoelde te zeggen.