Bijna iedereen die niet in Canada woont, vindt het geweldig om échte wilde beren in de natuur te zien. Op veel plekken in Canada is dat ook echt mogelijk maar het blijft altijd wel oppassen.



In de grote steden zie je (uiteraard) zelden beren – maar daarbuiten is het weldegelijk mogelijk dat je er zomaar een in het bos tegen het lijf loopt. In de meeste gevallen hebben we het dan over de zwarte beer; deze zijn eigenlijk bang van mensen en houden het liefst flink afstand. Vooral in streken waar er momenteel weinig voer in de natuur is, komen de beren toch vaak buurten bij de mensen.

Want stel je voor dat je als beer net wakker wordt uit een langdurige winterslaap, rammelend van de honger. De gemakkelijkst toegankelijke bron van voer is dan vaak het huisafval van mensen – een beer kan feilloos ruiken of er wat nuttigs te halen valt. Afvaltonnen worden overhoopgegooid en als er vuilniszakken klaarstaan op de ophaaldag, dan zijn die zo opengescheurd.

Minder leuk wordt het als de hongerige beer iets lekkers meent te ruiken in een stilstaande auto. Zonder enige moeite wordt er dan een linnen dak opengeritst met een nagel. Of als het even kan, wordt het portier van de wagen eruitgehaald. Beren lopen soms ook de huizen binnen, wat al snel kan gebeuren als de bewoner kort uit het zicht is. Zo kun je heuselijk oog in oog komen met zo’n bakbeest.

Toch zeggen kenners dat er, voor wat je veiligheid betreft, niks aan de hand is. De beer zal allengs het hazenpad kiezen. De enige echte uitzondering daarop bestaat als je een moederbeer tegenkomt die haar jong moet beschermen. Wie zich dan ongelukkigerwijs tussen moederbeer en de welpjes bevindt, die kan het lelijk voor zijn tater krijgen.

Hoeveel beren er precies zijn in Canada, dat weet eigenlijk niemand. In de provincie British Columbia heeft men er wel een schatting van gemaakt: wellicht zo’n 150.000. In andere provincies heeft men er helemaal geen idee van – er is misschien ook weinig reden zich hierover druk te maken.

Dat ligt anders met de bruine beer, die nog veel groter is dan de reeds aanzienlijke zwarte beer. Ook poolberen komen voor in noordelijk Canada – en die kunnen ook aanvallen zonder reden. De bruine beer is een vrij zeldzame verschijning en eigenlijk alleen maar ver van de bewoonde wereld te vinden. Poolberen zijn al helemaal zeldzaam.

Ook heel aardig zijn de wasberen (raccoons) waarbij je wel moet weten dat dit eigenlijk helemaal geen beren zijn – het zijn grote knaagdieren. Maar ook die richten zich graag op menselijk voer, afval en andere eetbare producten die mensen zoal laten slingeren. Ook deze diertjes zijn eigenlijk niet gevaarlijk, behalve als ze hondsdolheid (rabiës) hebben opgelopen. Als ze die ziekte hebben, dan zouden ze mensen of huisdieren kunnen bijten. De wasbeertjes zijn dan ineens heel agressief.

Canadezen doen opvallend laconiek over al die wilde beesten. Het hoort er gewoon bij en men leert er mee om te gaan. Anders wordt het als toeristen de wilde beesten doelbewust gaan voeren, zodat ze leuke foto’s of filmpjes kunnen maken. Dat is niet alleen verboden, het kan ook zomaar gevaarlijk worden. De Canadese politie waarschuwt: “a fed bear is a dead bear”.

Met andere woorden, als de wilde beesten worden bijgevoerd, moet de politie die later vaak afschieten omdat ze hun natuurlijke angst voor mensen kwijt zijn. Dus: absoluut niet voeren!