Zojuist heeft Canada een nieuwe eerste minister geïnstalleerd, nadat Justin Trudeau er mee ophield. Al na enkele dagen op het pluche ging hij op reis – maar let op: niet naar de VS, niet naar Washington.

De nieuwe Canadese eerste minister Mark Carney is om te beginnen royaal ontvangen in Parijs en hij reist vervolgens door naar Londen. Hij bezoekt daarmee allereerst de landen die aan het ontstaan van Canada ten grondslag hebben gelegen. Al meteen hield hij in Parijs een toespraak die goed is aangeslagen, zowel in Frankrijk als thuis in Canada.

Eén van de meest opmerkelijke uitspraken die hij deed was dat Canada het meest-Europese niet-Europese land is. Daar zit wel wat in, al zouden veel Australiërs en Nieuw Zeelanders zichzelf misschien ook wel in die categorie rekenen. Doet er verder ook niet toe natuurlijk, maar de toon die Carney aanslaat is daarmee duidelijk Europagezind en daardoor automatisch niet bepaald Amerikagezind.

De agressie die Dictator Trump en zijn aanhang hebben getoond jegens Canada is diep ingeslagen; bijna iedereen is het er over eens dat het ongepast is om plotseling met idiote invoerrechten op de proppen te komen maar ook om telkens weer te hameren op de vermeende wenselijkheid dat Canada zich bij de VS zou voegen. Overigens heeft Carney al enkele keren heel duidelijk gemaakt dat ook hij in zo’n plan geen enkel heil ziet. Canada moet zelfstandig blijven, da’s duidelijk.

Heel netjes en diplomatiek heeft niemand tijdens de openbare uitingen iets gezegd over de Verenigde Staten en de leiding in dat land. Wel was het vaak uit de samenhang terstond duidelijk over welk land men het had en de afkeur was ook goed waar te nemen in de gesprekstoon. Men spreekt over een “economic and geopolitical crisis” die er aan de gang is. Benadrukt wordt de “importance of reliable allies”. Keurig gezegd allemaal.

Carney hamert erop dat Canada “fundamentally different” is van de Verenigde Staten. En ja, dat kunnen we allen tot op zekere hoogte wel beamen. Toch is het juist de gespannen verhouding met de VS waar Mark Carney zich vooral mee bezig zal moeten houden. Een reis naar Washington zit er voorlopig niet in – wel hoopt hij heel binnenkort een telefoongesprek met de Amerikaanse president te hebben.

Carney zegt dat hij trouwens wel bereid is om naar Washington af te reizen, maar alleen dan als Trump aangeeft dat hij Canada en de Canadese eerste minister met respect zal ontvangen. Te denken valt daarbij aan de kleinerende toon die Trump aannam tegen Justin Trudeau en hem, bijvoorbeeld, aanduidde als een “Gouverneur”; eigenlijk alsof Canada al een staat is van de VS. Bovendien herinnert iedereen zich ook hoe onbeschoft de president en diens handlanger waren tegen President Zelensky. De herhaling van zo’n situatie zou niemand goeddoen.

Daarom zeggen politieke analisten inmiddels bijna allemaal dat het gewoon verstandig is van Carney om nog maar niet naar Washington te gaan. Laat de boel nog maar even betijen, dat zou het beste zijn.



Carney speelt wel een andere troef uit. Bij terugkomst uit Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk reist hij door naar het verre noorden van Canada voor een bijeenkomst met inheemsen. Daarmee bekrachtigt hij fysiek dat Canada op drie pijlers staat: Brits, Frans en inheems. Slim gespeeld!