Er heerst een chronisch tekort aan medisch personeel. Vandaag kijken we eens naar de situatie bij artsen - want ook daar heerst er een enorm tekort. Veel Canadezen kunnen zelfs geen huisarts krijgen.

Een wel heel eenvoudige oplossing zou zijn om in het buitenland getrainde artsen naar Canada te laten komen. Dat zou het tekort onmiddellijk kunnen oplossen, zou je denken. Hier komt bij dat er ontzettend veel immigranten, ook artsen, staan te popelen om naar Canada te komen. De immigratiewachtlijsten zijn gigantisch. Prima toch, zou je denken? Je schrapt het ene probleem tegen het andere weg en het is simpeltjes opgelost.

Maar zo eenvoudig is het natuurlijk niet. Dit komt omdat men in Canada vindt dat artsen die opgeleid zijn in andere landen, gewoon niet goed genoeg zijn om ook in Canada als arts te fungeren. De overtuiging dat alles beter is in Canada en dat mensen uit andere landen maar stumpers zijn, die zit er diep in hier. Wat is het meest begeerlijke land ter wereld? Nou ja, die vraag hoeven we toch niet eens te stellen, ha ha.

Buitenlandse artsen zijn wel welkom als immigrant. Ze moeten dan toch jarenlang terug naar school en ook stage lopen nog voordat ze ook maar in de buurt van een patiënt mogen komen. Zelfs als de immigrerende arts goed Engels of Frans spreekt, dan nog moet het gehele proces van keuring en goedkeuring worden doorlopen.

Intussen is er een enorm tekort aan opleidingsplaatsen aan de Canadese universiteiten voor studenten medicijnen. Wie er als "gewoon" Canadees wordt afgewezen voor de opleiding, die zou in een ander land kunnen gaan studeren. Komt de Canadees dan echter terug naar Canada, dan begint het geduvel toch weer van voren af aan. Om een buitenlandse opleiding omgezet te krijgen naar een artsenbul in Canada, da's niet niks. In elk geval moet er stage gelopen worden. Veel stageplaatsen zijn er niet - want dat kost begeleidende mankracht die elders dringend nodig is - dus gaat dit al moeizaam.

Terugkerende Canadezen krijgen wel voorrang op de immigrant-buitenlandse artsen. De stageplaatsen gaan vooral naar de terugkerende elders afgestudeerde Canadezen. Dit betekent dat de immigrantartsen echt helemaal achteraan mogen aansluiten. Er zijn zat verhalen van mensen die liefst acht jaar moeten wachten alvorens toegelaten te worden tot het vak. Dit dus, nadat ze al helemaal afgestudeerd en toegelaten waren in hun land van afkomst.

Geen wonder dan ook dat veel immigrant-artsen maar een ander vak gaan zoeken. De frustratie is haast niet te harden. Intussen moeten veel Canadezen het zonder arts stellen. De logica ontgaat je toch?