Wat was het leuk dat ik uitgenodigd werd bij een gezin om te komen eten. Dat was helemaal niet nodig geweest maar ze wilden me bedanken voor een verleende dienst.

Om zes uur verscheen ik ter plekke en werd met veel blijdschap onthaald. Gezellig hoor, om zo bij mensen thuis te worden uitgenodigd. Zeker als je nieuw bent in een land, dan is dat extra nuttig. Zo leer je de gebruiken kennen en zo zou je je misschien ook wat meer thuis gaan voelen.

Wat ik wel raar vond was dat er helemaal geen eten te zien was. Het rook er niet naar, niemand was er mee bezig en er werd eigenlijk ook niet over gesproken. Tot de gastheer zei dat we maar naar zus-en-zo restaurant wilden gaan en of dat mij ook een leuk idee leek. Tja, wat wist ik ervan, ik stemde dus gewoon met het voorstel in.



Opvallend vond ik dat we elk met de eigen auto naar dat restaurant reden. Achter elkaar aan. Waarom dat was, werd pas later duidelijk.

Het eten was verder niet opmerkelijk maar toen de rekening kwam gebeurde er wel iets vreemds. Er kwamen namelijk twee rekeningen. Eentje voor mij en eentje voor de gastheer. Iedereen zou voor zijn eigen deel betalen. En dat na een uitnodiging ontvangen te hebben om bij mensen te gaan eten. Ik vond het best raar.

Toch schijnt dit wel vaker zo voor te komen. Men wil niet te persoonlijk met je omgaan en eigenlijk de gehele transactie wat zakelijk en afstandelijk houden. We hadden dan toch gewoon bij het restaurant als ontmoetingsplek kunnen afspreken? Maar goed, zo verliep het diner.

Meteen na afloop stapte ieder weer in de eigen auto en ging zijns weegs. Niks te natafelen of napraten. De "uitnodiging" was afgewikkeld. Zo was het ook duidelijk waarom we ieder in de eigen auto naar het restaurant reden.