Zoals bekend moeten er in Canada snel veel nieuwe huizen bijgebouwd worden. Dat heeft te maken met de snelle bevolkingsgroei. Dit moet toch lukken in een land met zoveel ruimte.

Wat er bijvoorbeeld wel tegenzit is de nare bijkomstigheid dat er gewoon niet voldoende bouwvakkers zijn. Dat aantal begon al terug te lopen door vergrijzing en doordat veel jongeren de neus ophalen voor deze bedrijfstak en liever een andere carrière opzoeken. Een ander probleem is dat de bouwmaterialen ineens zoveel duurder zijn geworden.

Maar als het dan ergens toch wil lukken, dan loop je soms tegen weer heel andere problemen aan. Een voorbeeld is het plaatsje Stewiacke in Nova Scotia, fraai gelegen tussen Halifax en Truro. De groei zit er hier goed in en er is geld beschikbaar om flink te bouwen in deze aantrekkelijke plaats waar de kopers in de rij staan om zich een plekje uit te zoeken.

Het gemeentebestuur heeft er echter een stop op gezet. Men heeft vastgesteld dat de drinkwatervoorziening in het plaatsje onvoldoende is. Om daar wat aan te doen, dat kan wel, maar het kost bakken met geld. Er zou door het bestuur besloten moeten worden om daarin te investeren. Dit is een dermate onpopulaire gedachte dat men dan liever maar een keiharde bouwstop afkondigt om zodoende de ontwikkeling van het plaatsje geheel tot stand te brengen.

Men noemt dit "plannen" maar het is eigenlijk juist een schoolvoorbeeld van helemaal niet plannen. Het is echt al jaren bekend dat de drinkwatervoorziening krap aan het worden is in dit plaatsje en toch heeft men stelselmatig verzuimd daar wat aan te doen. Dit is temeer schrijnend daar er ruim voldoende water in de streek is. Grondwater en rivierwater zijn ruim voorhanden.

In Stewiacke is het nu het drinkwater. Elders loopt men vast omdat er bijvoorbeeld ineens onvoldoende schoolcapaciteit blijkt te zijn. Een bekend voorbeeld is ook de wegeninfrastructuur. Ineens staan er files op plaatsen waar dat helemaal niet nodig geweest zou zijn als men "iets" had gepland, al is het maar een voorrangsbord of een rotondetje.

Nog altijd kenmerkt Canadese planologie zich door planloosheid. Men doet maar wat en als het te laat is grijpt men overdreven in. De broodnodige groei wordt er ernstig door bemoeilijkt, en dat telkens weer.