In Canada wordt gewoonlijk ofwel met hout gebouwd, of met een meer industriële bouwwijze, namelijk de methode met vooral staal en beton. Beide hebben zo hun voordelen – en nadelen.



Bijna alle fabrieksgebouwen werden tot op heden met heel veel staal gebouwd. Die methode hanteert men graag omdat het vlug gaat, wat de kosten flink drukt. Staal is bovendien snel te isoleren en af te werken, wat ook weer zijn voordelen heeft als er tijdsdruk heerst.

Toch is staal de laatste tijd vrij duur geworden en dat heeft zeker ook te maken met al het gemekker betreffende invoerrechten over en weer, tussen Canada en de Verenigde Staten. De idiote situatie is ontstaan dat het onafgewerkte staal bij binnenkomst van de Verenigde Staten flink wordt belast, maar dan nog eens als het product verwerkt terugkomt naar Canada. Zo liepen de kosten volledig uit de hand.

Omdat er in Canada, gelukkig, ook veel ervaring is met houtbouw, kunnen bouwbedrijven snel teruggrijpen op deze alternatieve bouwwijze. Er is een gigantisch overschot aan houtproducten in Canada, waarbij er opnieuw een situatie is opgedoken door de invoerrechtenoorlog die juist wel wijst naar het eigen gebruik te lande van hout. Wordt die namelijk de grens overgestuurd, dan moet er flink afgerekend worden. Dat is misschien dan ook nét het zetje dat de houtverwerkers nodig hadden om het product nu vooral ook in eigen land te gaan gebruiken.

Met hout kun je bijna alles doen wat ook met staal kon. Een goed voorbeeld van de ontwikkeling van Canadese houttechnologie is de totstandkoming van LVL-producten. De afkorting staat voor Laminated Veneer Lumber, ofwel samengeperste laagjes hout die tezamen een enorme treksterkte hebben.

Het gaat hierbij om verlijmde houtlagen die ideaal zijn voor draagconstructies. Als bijzonder aantrekkelijk geldt hierbij dat de houtlagen ook onder spanning verlijmd kunnen worden en zo zelfs in bogen afgeleverd kunnen worden. In feite kan men zo een product creëren dat in haast elke gewenste vorm beschikbaar gemaakt kan worden. Eén en ander kost intussen veel minder energie dan de staalverwerking, nog weer een voordeel ten gunste van de houtbouw.

In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten is de brandwerendheid van verlijmd hout juist groter dan bij staal. Bovendien staat staal erom bekend dat het inzakt bij bepaalde brandtemperaturen terwijl hout juist zelfisolerend wordt door een verkolingsproces. Het zakt dan ook eigenlijk niet in elkaar.

Op verschillende plekken in Canada stapt men inmiddels over op deze gelaagde houtbalken. De voordelen zijn zo overweldigend dat zelfs traditionalisten er enthousiast over worden. Dat het intussen een aardige manier is om de tarievenoorlog te ontlopen, is mooi meegenomen.

Ook in de bouw van appartementengebouwen is hout prima toe te passen. Dat doet men in Canada overigens al heel erg lang. Voortdurend is men het hogerop aan het zoeken en zijn de overheidsbeperkingen in die zin ook stelselmatig versoepeld. De jarenlange aarzeling om dit toe te laten had te maken met de vermeende brandveiligheid. Nu men die met onder andere coatings ook onder de knie heeft, staat de weg naar boven behoorlijk open.

In Noorwegen is men hier al het verst mee. Daar staat een houten gebouw van 18 verdiepingen (85 meter hoog). Canada loopt nog iets achter wat dat betreft … maar wie weet!