Zoals bekend zijn er in Canada, vooral in de grote steden, veel straatarme mensen. Maar wat voor overheidsvoorzieningen gelden eigenlijk voor die mensen? Is er een bijstandsniveau?

Zulk soort informatie zul je in Canada niet vinden, want die bestaat niet. Toch zijn er wel regelingen voor verarmde mensen - maar men publiceert die niet omdat die te "wervend" zouden klinken. Het hangt er maar net vanaf waar je je bevindt en wat je omstandigheden zijn, waar je kunt aankloppen. In veel steden is er een stadsdienst die aan verarmde mensen wat geeft. Er is ook altijd een provinciale dienst die kan ingrijpen. Bovendien doet de federale overheid ook wel wat. Maar hoeveel, waar, wanneer en wat de voorwaarden zijn, dat is een officieel geheim.

Van de Canadese bijstand wordt niemand rijk; dat zal duidelijk wezen. Een uitkering wordt gezien als tijdelijk en is voor bepaalde groepen vrij rigide van opzet. Redelijk goed verzorgd worden alleenstaande moeders met kinderen en dan vooral kleine kinderen. Er zijn in Canada veel tienermoedertjes maar ook door heel veel andere redenen zijn er vrij veel alleenstaande moeders. Omdat er bovendien vaak maar matige kinderopvang beschikbaar is, moeten de moeders een inkomen krijgen en dat wordt ook geregeld.

Op veel plaatsen wordt de woninghuur rechtstreeks door een overheid betaald - men is wat dat betreft door de ervaring wijsgeworden. Niet dus betalen aan de persoon die in financiële nood verkeert - dan kan het geld alleen maar "zoek" raken. Vooral de verhuurders varen wel bij deze regeling. Men krijgt zo gegarandeerd de huur betaald, vaak nog inclusief toeslag voor energie (stoken en elektriciteit).

Ook ouderen worden redelijk verzorgd, maar het inkomensniveau hangt af van de productie gedurende de werkzame jaren. Wie echter flink huur moet betalen, kan het toch weer financieel moeilijk krijgen want huursubsidies bestaan zo goed als niet.

Mensen zonder kinderen in de werkzame jaren zijn er het slechtst aan toe. Die krijgen zo goed als niets in geval van langdurige werkloosheid. Eerst krijgt men nog wel "Employment Insurance" die afhankelijk is van de persoonlijke omstandigheid maar ook van het werkloosheidspercentage in de streek. Loopt die af, dan wordt het al snel echt bittere armoe. Voor mensen die kunnen werken, zijn er haast geen voorzieningen. Er is ook geen bestaansminimumgarantie in Canada.

Als je meent dat er in Canada armoedetoestanden heersen zoals in de VS en andere onbeschaafde landen, dan heb je het mis. Er zijn wel voorzieningen maar hoe het precies allemaal zit, dat blijft een beetje geheim totdat je ze echt nodig hebt.