Er wordt zoveel doorgezeurd over “inflatie” dat niemand eigenlijk nog weet waar het echt om gaat. Het geheel is een statistische janboel geworden die enige interpretatie behoeft.

Alles hangt of staat een beetje met de definitie van “inflatie” maar vrij algemeen wordt wel gesteld dat je inflatie kunt omschrijven als de gemiddelde prijsstijging van goederen en diensten die consumenten kopen. Terstond kun je bij zo’n definitie vraagtekens zetten. Bijvoorbeeld al “van wanneer tot wanneer”, waar door velen de periode van een jaar wordt aangehouden. Maar niet iedereen doet dat, en alleen daardoor al kun je percentages te zien krijgen die nergens op lijken te slaan.

Een ander punt is natuurlijk dat de goederen en diensten die consumenten kopen niet voor iedereen gelijk zijn. Mensen spenderen hun centen nu eenmaal anders, bijvoorbeeld door sociale omstandigheden, gezinssamenstelling, leeftijd, behoeftes en natuurlijk vooral ook financiële mogelijkheden. Een gemiddeld uitgavenpakket kan voor de een heel anders uitpakken dan voor de ander. Zeker in een groot land als Canada kunnen er bovendien enorme regionale verschillen zijn.

En toch staan de media telkens vol met percentages, aangaande die inflatie. Veel mensen hebben er ook een mening over, vaak gebaseerd op een persoonlijke ervaring. Als de koffie bijvoorbeeld ineens 15% duurder is geworden, nou daar heb je het al. Het percentage van de inflatie wordt dan al snel gekleurd ingeschat.

Wat vrij heftig weegt op veel inflatiepercentages is de dagprijs van benzine. Tot ieders schrik gaat die af en toe flink omhoog en dat heeft zijn weerslag op het inflatiepercentage. Er wordt dan ook ruimschoots geklaagd. Gaat de benzineprijs omlaag, wat inderdaad bijna net zo vaak voorkomt als dat die omhooggaat, dan drukt dat het algemene inflatiepercentage merkbaar. Overigens hoor je daar haast niemand over. Dat de benzineprijs omlaaggaat is gewoon goed – maar het is een schande als die weer wordt opgetrokken.

Wat we bijvoorbeeld net hebben meegemaakt is dat de benzineprijs, door marktontwikkelingen, flink omlaagging. Daardoor is het inflatiecijfer erg laag geworden, zelfs terwijl veel producten in de supermarkt juist wel duurder werden. De mensen zijn dan toch opgelucht, want je, de inflatie is ingeperkt. Joepie!

Korte tijd later liep de benzineprijs echter weer op en ineens ziet de inflatie er weer een stuk grimmiger uit, ofschoon de supermarktprijzen nu nauwelijks zijn opgelopen. Dan spreken de media er weer schande van. Hoe krijgen we ooit de inflatie onder controle, verzucht men. Paniekerig stelt men vast dat alles duurder aan het worden is. Niemand weet raad.

In veel andere landen laat men de energieprijzen buiten beschouwing bij het vaststellen van de ontwikkeling van winkelconsumentenprijzen. Men krijgt zo een wat stabieler en genuanceerder beeld van wat er in de winkel aan de gang is.



Canada heeft er veel moeite mee de dingen te doen zoals in andere landen. Dat is ook logisch, want men is ervan overtuigd de waarheid in pacht te hebben in het “beste land ter wereld”. Hoe zou je dan nog iets kunnen leren uit andere landen?