London (Ontario) is een flinke stad met een aanzienlijke woningnood, eigenlijk net als in andere Canadese stedelijke gebieden. Men blijft met ideeën komen er iets aan te doen.

Inmiddels heeft het stadsbestuur de blik laten vallen op een groot gebouw dat leegstaat. Het voormalige YMCA-gebouw. Al ruim een jaar staat dit spinnenwebben te verzamelen terwijl het een op zich stevig gebouw lijkt te zijn. Men onderzoekt nu serieus of dit omgebouwd kan worden tot een verzameling kleine woningen, ideaal bijvoorbeeld voor jongeren die dringend woonruimte nodig hebben.

De tijd dringt hier want de leegstand begint ietwat langdurig te worden en dat is slecht voor wat voor gebouw dan ook. Wil men er nog wat van maken, dan moet er liefst nu doortastend worden opgetreden.

Het gebouw van de YMCA staat naast een eveneens verlaten basisschool. Die is rijp voor de sloop, wordt er gezegd. De vergunning daarvoor zal niet lang meer op zich laten wachten. Als die oude school weg is, dan zou het stuk land bij het YMCA-gebouw gevoegd kunnen worden, wat dan weer extra mogelijkheden creëert voor woningbouw, het aanleggen van een parkje en niet te vergeten: ruimschoots parkeergelegenheid.

De ligging is goed, aan een drukke weg, zelfs met een bushalte voor de deur. Winkels en andere voorzieningen zijn niet al te ver weg. Hoeveel woningen hier ingepast kunnen worden is nog niet duidelijk maar een eerste schatting spreekt van 25 wooneenheden.

Ook is men zojuist akkoord gegaan met de bouw van een “tiny homes” dorpje, midden in de stad. Deze zouden bedoeld zijn voor veteranen die nergens anders terecht kunnen. Daar zijn er nogal wat van in deze streek, vooral doordat de huren erg hoog liggen en koophuizen voor velen een onbereikbare droom betekenen. Zo denkt men 20 veteranen aan onderdak te helpen.

Dit woonparkje wordt gepland op de plek van een leegstaand ziekenhuis. Het is prachtig gelegen aan een park en toch niet al te ver van de voorzieningen. Wie hier terecht zal komen, die boft echt.

Alle beetjes helpen, dat moge duidelijk zijn. Toch zijn deze met veel fanfare aangekondigde projecten bij lange na geen oplossing voor de duizenden die dringend onderdak zoeken. Ook hier wonen veel mensen op straat en puilen de weinige noodverblijven langs alle kanten uit.

Helaas zien we in Canada vaak dat dit soort projecten wel aangekondigd worden maar nooit ten uitvoer gebracht. Dat heeft te maken met het planologieproces en natuurlijk ook met de politieke gewilligheid die er overblijft als de rekeningen voor het een en ander beginnen binnen te stromen. Eerlijk gezegd sterven zo de meeste projecten al een stille dood nog voordat er echt iets wordt ondernomen.

Intussen heeft de politicus die het fraais heeft voorgesteld er wel mooie sier mee kunnen maken. Iedereen is dan enthousiast over wat er toch voor het goede doel ondernomen wordt, althans op papier. De stad heeft zo dringend betaalbare woonruimte nodig dat het meteen goed nieuw is als er misschien iets bijgebouwd zal worden.

Maar helaas: tegen de tijd dat het project weer afgeblazen wordt, uiteraard buiten de schuld om van de goede politicus, kijkt iedereen allang weer de andere kant op.