Scholen kosten een boel geld; voor wat betreft het openbaar onderwijs in Canada worden deze betaald door de overheid. In een klimaat waar besparingen voorop staan, moet er nu gesneden worden.

Men zegt dan ook nog net niet dat we de scholen maar moeten sluiten – maar er moet wel flink gekortwiekt worden op verschillende aspecten van de opleidingen. Een voorbeeld is de situatie in West-Ontario waar het “School District” zojuist het mes op de keel heeft gekregen. Er moeten vele miljoenen gesnoeid worden.

Uiteraard leidt dit tot weerstand want de bezuinigingen zullen bepaalde groepen steviger treffen dan andere. Het ziet er hier momenteel naar uit dat er vooral aan de onderkant en aan de bovenkant ingegrepen zal worden. Aan de onderkant vind je de leerlingen met extra behoeftes, aan de bovenkant de meest begaafden.

Al vrij lang wordt er op Canadese scholen vrij veel aandacht besteed aan leerlingen met leermoeilijkheden. Daarbij valt te denken aan kinderen die zojuist in Canada zijn aangekomen en nog moeite met de taal hebben, maar ook aan een veelheid van ontwikkelingsproblemen waar met gespecialiseerd assistentie wat aan gedaan kon worden. Bij een schooldistrict zijn er dan ook altijd spraakpathologen, sociale werkers, gespecialiseerde leerkrachten, persoonlijke begeleiders en sociale werkers nodig. Daar wordt nu flink in gekapt.

De gedachte is dat de leerlingen die het meeste kosten met minder toe zullen moeten kunnen. Critici merken natuurlijk meteen op dat de achterstanden bij deze groep alleen maar groter zullen worden. Maar het schooldistrict weet ook dat er zo flink wat dure personeelsleden kunnen worden weggestuurd.

Langs de andere kant is er het BC (Baccalaureaat), vooral gericht op de leerlingen die juist snel kunnen doorleren. Dit zijn kleine lesgroepen met dure vakkrachten – dus ook hier ziet men een snelle mogelijkheid om flink in de kosten te kunnen snoeien. Dat de kinderen zo hun pad naar eersteklas verdere (internationale) opleidingen wordt afgesneden, schijnt minder van belang te zijn.

Zo wil men zich het meest gaan toeleggen op de grote middenmoot. Met standaardlessen voor iedereen en grote groepen denkt men de kosten in bedwang te kunnen houden. De budgettering laat al zien dat er heuselijk zo miljoenen bespaard kunnen worden.

Trots deelt men mede dat er volgend jaar liefst 63 banen geschrapt kunnen worden. Omdat veel werknemers een deeltijdverband hebben, betreft het zo’n 100 vakkrachten.

Er zijn ook stemmen binnen het bestuur die koppig aangeven: “we refuse to make cuts where we know it's going to hurt kids”. Maar dat zou wel eens grootspraak kunnen wezen want het provinciaal ministerie van onderwijs draait gewoon de geldkraan dicht.



De administrateurs houden vol dat het budgetprobleem hun schuld helemaal niet is: “We don't have a spending problem in our board. We have a funding problem”. Terwijl iedereen daarover lekker verderkissebist, verschraalt het onderwijs zienderogen.