Met haast alle punten die jullie noemen op https://vluchtelinguitcanada.nl/redenen ben ik het wel eens. Voor mij was het ook genoeg geweest. Terug naar het geboorteland!

Het remigratietraject was niet eenvoudig maar ik heb het doorstaan. Inmiddels vraag ik me wel af wat er nou moeilijker was. Die emigratie ooit van NL naar CDN of nu, die migratie van CDN naar NL.

Om alles af te ronden in Canada was een heel gedoe - maar het opvallendst daarbij was het totale onbegrip van de Canadezen. Je wilt weg? Maar waarom dan. Weet je wel dat je het beste land ter wereld wilt verlaten? Zo denken ze echt.

De verhuizing zelf was kostbaar en ingewikkeld. Maar het probleem van de huisvesting in NL was heftig. Mijn oude sociale huurwoning van tweehonderd Gulden per maand was al vele malen vergeven. Ik kon nu terecht op de particuliere markt voor dertig keer die prijs. Of ik kon wat kopen maar ik ben geen miljonair.

Om een baan weer te krijgen was ook interessant. Die werkervaring in andere landen vond men maar matig interessant. Met wat extra cursussen en veel geduld en overredingskracht is ook dat wel weer gelukt.

Wat echt aanpassen was: dat de dingen anders zijn geworden. Nederland is een multicultureel land geworden. Ik vind dat natuurlijk geweldig want ja, ik ben gewend mijn benen ergens anders onder de tafel te steken. Maar de weerstand van anderen verbaasde me.

Het was dus opnieuw allemaal slikken, aanpassen en inschikken. Ofschoon het allemaal wel terug naar mijn roots zou moeten zijn geweest, vond ik het dit keer misschien nog lastiger dan bij de emigratie. Waar zou dat door komen?

Ik denk dat het iets te maken heeft met de leeftijd. Het valt allemaal wat zwaarder als je geen 23 meer bent. Behalve dat de remigratie veel geld, inspanning en tijd heeft gekost, was de aanpassing best moeilijk. Wat ben ik dan ook blij dat ik niet nog langer gewacht heb met teruggaan.