Toen we pas aangekomen waren in Canada, onze spullen hadden uitgepakt en het huis min of meer ingericht, zijn we eens gaan kennismaken met onze nieuwe buren.

Duidelijk teleurgesteld was onze nieuwe buurman toen hij vaststelde dat wij "van verre" kwamen. Hij had kennelijk gehoopt op meer plaatselijke buren. Zo hebben we al velen moeten teleurstellen dat wij maar vreemdelingen zijn. Ja, vriendelijk zijn ze allemaal wel, vaak zelfs overdreven hartelijk. Maar zodra blijkt dat jij een vreemde eend in de bijt bent, want je komt van ver weg, is de kans om je dorpsgenoot een vriend te maken, eigenlijk al verkeken. Op feestjes word je niet uitgenodigd, men regelt de dingen liefst zonder je en het is overduidelijk dat je er echt niet bijhoort.

Dat hadden we niet verwacht in Canada. Eigenlijk meer het tegenovergestelde. Dit is toch het land waar iedereen welkom is en waar iedereen met iedereen overweg kan? Zo hadden we het ons wel voorgesteld. En zo is het misschien ook voor stadsbewoners - maar wij hadden een klein dorpje uitgekozen en daar zat het 'm misschien wel in. Wij waren de nieuwkomers, vreemdelingen, de rare eend in de bijt. Niet onwelkom waren we, maar we hoorden er echt niet bij en soms laat men dat een beetje bot merken.

Zo meldden we ons bij het plaatselijke winkeltje. Die is ietsje duurder dan de grote supermarkt in het volgende dorp en het assortiment is matig. Maar je moet je mede-dorpsbewoners toch steunen? Dus wij er op af. Meteen werden we gadegeslagen. Wie waren wij wel niet? De persoon aan de kassa maakte het wel heel erg bont: Oh, "you're not from around here?"  Nee, erger nog, grapte ik terug ... wij zijn zelfs buitenlanders. Had ik misschien beter niet zo kunnen doen.

Ik blijf het raar vinden om in Canada als een buitenstaander behandeld te worden. Ik ben toch, net als alle anderen, een nieuwkomer hier? Wat voor recht van spreken hebben we nou, we zijn toch geen van allen Indiaan of Eskimo? Maar "echte" Canadezen (die hier geboren zijn, dan) voelen zich toch vaak echt iets meer en beter dan de recenter gearriveerden. Zelfs al zit je hier twintig jaar of langer. Dat had ik in modern Canada eigenlijk niet zo verwacht.

Geen wonder dat veel nieuwkomers in hun eigen groepen blijven leven. Bijvoorbeeld de Chinese buurten. Maar er zijn ook Italiaanse wijken, Griekse, Portugese, Somalische, Poolse, noem maar op.