Al jaren is het tobben met de zorg in Canada. Er zijn niet voldoende artsen, verplegers, ziekenhuisbedden en praktijkruimtes om aan de toenemende vraag te kunnen voldoen.

Van alles is er al geprobeerd om hier wat aan te doen. Men tracht personeel uit andere landen aan te trekken; er wordt overwogen de opleidingen in Canada uit te bouwen; er wordt langs alle kanten met geld gestrooid. Maar de wachtlijsten en de tekorten worden er, zo te zien, niet echt beter op.

In de provincie Manitoba heeft men weer iets anders bedacht. Men is de straat opgegaan met een zogenaamde "Mobile Health-Care Clinic", oftewel een omgebouwde ambulance die bemenst wordt door een verpleger en een arts. Men trekt daarmee de binnenstad in waar, zoals bekend, velen dakloos ronddolen en vaak ook niet of maar moeizaam bij de reguliere zorg terechtkomen.

Het idee is ontstaan op een reservaat voor inheemsen. Ook daar heerst een tekort aan zorgmedewerkers; zo erg zelfs dat men langs alle kanten een financiering heeft rondgekregen om zo'n ambulancevoertuig aan te schaffen en het personeel aan te trekken om eerstelijns zorg te bieden aan mensen die deze het meest nodig hebben.

Er is een parallel met zorg in een reservaat-voor-inheemsen en in de binnenstad waar veel daklozen vertoeven. Die is dat velen de toegang tot de reguliere zorg lastig vinden omdat men nogal wat vooroordeel denkt tegen te komen en zelfs afkeer van dit soort patiënten. Het wordt dan ook gezegd dat de zorg voor daklozen en inheemsen nog slechter is dan die voor de andere Canadezen.

Je zou dan ook kunnen denken dat dit project een positieve bijdrage zal betekenen aan het Canadese zorgsysteem. Men vindt toegang tot een andere groep van patiënten en dat is toch alleen maar lovenswaardig.

Toch is dit initiatief misschien maar een wassen neus. Immers, het personeel voor deze mobiele kliniek wordt aangetrokken uit andere zorgonderdelen. Netto verandert er dus niets. Wat er bij de ene instelling afgaat, komt er bij de andere bij.