De afgelopen jaren is het aantal buitenlandse studenten in Canada gigantisch omhooggeschoten. Het land wil daar nu op reageren, maar hoe zou dat vorm kunnen krijgen?

Het ligt er een beetje aan met wie je praat, of Canadezen het als iets goeds zien dat zo velen uit andere landen graag in Canada willen komen studeren. De universiteiten zelf vinden het over het algemeen geweldig want deze buitenlandse studenten betalen het volle pond aan collegegeld. Da's heel wat anders dan wat Canadezen betalen, die krijgen een gesubsidieerd bedrag aangeboden; vaak slechts een-vijfde van wat de gaststudenten moeten ophoesten.

Geen wonder dan, misschien, dat de deuren openzwaaiden voor deze nieuwe bron van inkomsten, juist in een tijd dat overheden graag willen beknibbelen op het onderwijs, en zeker op het peperdure universitaire onderwijs. Om hoeveel studenten gaat het eigenlijk? Vrij algemeen wordt aangenomen dat er zich momenteel zo'n 1,2 miljoen buitenlandse studenten in Canada bevinden.

Het zijn vooral studenten uit India maar ook wel uit China die in groten getale naar Canada afreizen voor de studie. Er wordt vanuit gegaan dat het afronden van een studie in Canada ook een goede stap is om vervolgens in het land te mogen blijven als werkimmigrant en later zelfs als permanent immigrant. Canada heeft werknemers nodig, dus alles bijmekaar is dit dan een "win-win" voor het land? Of misschien toch niet?

Critici merken op dat Canada toch echt een land is geworden met een afgrijselijk tekort aan woonruimte (vooral voordelige huurwoningen) en een beangstigend vastgelopen zorgsysteem. De toevloed van al die studenten verhoogt de druk ontegenzeggelijk. In de politiek weet men dan wel raad met zulk soort toestanden: de nieuwkomers worden dan aangewezen als zijnde de schuld van de problemen.

Om de publieke opinie ter wille te zijn, stelt men nu dan ook het aantal beschikbare visa voor gaststudenten bij. Volgend jaar mogen het er niet meer dan in totaal 437.000 worden. Nog een enorm aantal, natuurlijk, maar het zal bij heel wat universiteiten tot een flinke teruggang in de inname van de collegegelden leiden. Nu leidt dat al weer tot protesten. Anderen merken ook fijntjes op dat dit, op de iets langere termijn, wellicht een tekort aan werkkrachten gaat opleveren. De politiek loopt niet in de pas met de te verwachten feiten.

Voor veel internationale studenten was Canada jarenlang de eerste keuze. Inmiddels treden de VS en het Verenigd Koninkrijk meer op de voorgrond zodat Canada naar de derde plaats zakt, wat demografisch gezien nog een enorme prestatie is.

Wellicht is het wel te verwachten dat de aantrekkelijkheid van een studie in Canada wordt vergroot als deze niet zo gemakkelijk te behalen is. Als dat ook nog eens tot kwaliteitsverbeteringen leidt, dan zou het eindresultaat niet eens zo slecht hoeven wezen.