Je zou misschien zeggen dat invoerrechten, zoals aangekondigd door Dictator Trump, niets van doen hebben met de woningbouwproblemen in Canada. Maar toch is er een schakel.

De bedrijfstak van de woningbouw in Canada luidt inmiddels de noodklok, juist vanwege de onduidelijkheid rond de invoerrechten. Men zegt dat veel bouwondernemingen de beslissing om met de bouw ook maar te beginnen, blijven uitstellen. Men weet niet waar men aan toe is dus wacht men liever af, alvorens zich vast te leggen op contracten die dadelijk verliesgevend zijn.

Een schrijnend voorbeeld is het gebruik van stalen balken, zoals die van toepassing zijn bij flatgebouwen, kantoorpanden en bedrijfsgebouwen. Het staal voor die balken komt vaak uit Canadese mijnen en wordt verwerkt in Canadese hoogovens. Vervolgens passeert het de grens naar de VS waar men aanneemt dat er dadelijk invoerrechten op het onverwerkte staal zullen worden geheven.

Vervolgens komt het product (de stalen balken) weer terug naar Canada om dan mogelijk opnieuw aangeslagen te worden voor invoerrechten, maar dit keer door de Canadese overheid als tegenzet tegen de Amerikaanse invoerrechten. Daardoor zou het product ineens veel duurder kunnen worden, wat een grote weerslag zou hebben op de bouwkosten ter plaatse.

Alles zou natuurlijk anders zijn als Canada zelf de hoogovenproducten zou kunnen verwerken tot stalen balken maar dat is al heel lang niet meer zo. Men dacht al snel dat het voordeliger en efficiënter was om de mijnbouw en de hoogovens in Canada te bundelen en de verwerking in de VS. Dankzij “Free Trade” zou dat probleemloos kunnen, maar door de plotselinge invoerrechten wordt het kostenplaatje compleet overhoopgegooid. Wat nu?

Tja, Canada zou natuurlijk “gewoon” zelf de balken kunnen maken – maar om dat soort fabrieken neer te zetten heeft heel wat voeten in de aarde; het zou bovendien erg lang duren. Dus wat doen de bouwbedrijven? Die houden de boot af totdat er duidelijkheid heerst over de nieuwe prijzen.

Intussen wordt de woningnood in Canada alleen maar ernstiger. De verschillende overheden en besturen in het land gooien je met streefcijfers voor de nieuwbouw om de oren terwijl iedereen kan zien dat die bij lange na niet gehaald worden. Er moeten 5,8 miljoen huizen bijkomen in vijf jaar. Dat gaat hoe dan ook niet lukken en natuurlijk al helemaal niet als veel bouwondernemers ineens treuzelen.

Want het zijn natuurlijk niet alleen de stalen balken die lijden onder de invoerrechten. Veel producten gaan kriskras de grenzen over en weer terug, soms wel meer dan twee keer. De cumulatieve invoerrechten zullen zo de schaarse huizen alleen maar nóg schaarser maken. De bouwkosten rijzen dan de pan uit, er zal minder gebouwd worden en de woningnood wordt alleen maar erger.

Denk alleen al aan gipsplaten die veelvuldig gebruikt worden in de bouw. Het gipsproduct komt uit een Canadese mijn, wordt in de VS verwerkt en komt als gipsplaat terug naar Canada. Denk ook eens aan de vele houtproducten die over de grens verwerkt worden. En van verder haast alles van koperen leidingen tot keukenkastjes.

Toch zeggen sommige optimisten dat er absoluut bedrijven zullen zijn die zich aan deze stoelendans zullen weten te verrijken. Maar hoe dit zal aflopen voor de gemiddelde Canadees?