Het is nog 700 km tot aan de volgende stad. Moet toch te doen zijn? Op weg van Thunder Bay naar Sault St Marie, beide gelegen in Ontario.

Op de kaart ziet het er nogal simpeltjes uit, je rijdt maar door op de "Trans Canada Highway". Die weg loopt van de ene kant van Canada naar de andere en wordt overal aangeduid als de #1. Logisch: de nummer één Highway dus. Maar niet in Ontario. Hier heet de Trans Canada Highway ineens Highway #17. Je moet het maar weten. Om het nog wat ingewikkelder te maken, worden er "alternatives" aangeboden. Er is een kortere route die iets sneller zou wezen en er is een veiligere route, die vooral bij winterweer wordt aangeraden. Het geheel staat aangegeven met borden waar een buitenstaander niets van begrijpt. Gelukkig helpt tegenwoordig de auto-navigatie je wel weer op stap.

De weg zelf is breed en uitstekend onderhouden - maar wel vrij druk met grote vrachtwagencombinaties die van flink doordouwen houden. Eigenlijk is het soms helemaal geen ontspannen ritje. De plaatsnamen zijn zonder meer interessant. Wat te denken van Nipigon, Michipicoten River, Wawa, Batchawana Bay? Kan toch niet beter. Urenlang blijf je rijden door een woud van winterharde bomen. Het houdt niet op - echt miljoenen boompjes. Eigenlijk wordt zelfs dit een beetje saai na verloop van tijd dus wil je misschien ergens even de benen strekken. Of beter nog, iets eten. Of, en nou komt het, een overnachtingsplek opsnorren.

Dat laatste gaat niet zomaar. Wel zijn er heel veel parkeerterreintjes maar hotelletjes, die zijn er niet veel. Het is slim om ergens wat te reserveren want er is vaak ofwel geen plek (tijdens het jachtseizoen bijvoorbeeld) of de boel zit dicht (want er zijn toch geen hotelgasten). Telkens weer zie je vervallen en dichtgetimmerde bedrijfjes. Zijn de mensen hier weggetrokken?

Als je denkt een overnachtingsplek snel vanuit de auto te reserveren, dan loop je vast op grote trajecten langs deze weg. Er is soms helemaal geen mobiele ontvangst. Waar maak je dat nog mee? Er was zelfs een stuk van zeker 50km waar er nog niet één staafje op het telefoonscherm verscheen. In deze moderne tijden, geeft dat een zeer afgelegen gevoel. Haast eng ... waar zijn we nu terechtgekomen? En dit dus, nog steeds, op de nummer één snelweg van Canada. En bovendien in de provincie met de meeste mensen.

Afgelegen of niet, je kunt uiteraard blijven doorrijden tot aan de volgende grote stad ... nog even enkele uurtjes doorzetten. Of je komt misschien ergens een bouwmarkt tegen waar ze ook wat kamertjes hebben? Een soort oase in een niet-bewoonde wereld. Hier geen luxe bedden of een drie-gangen menu. Wel een gezellige, eenvoudige maaltijd.

En zeker, maar dat is eigenlijk haast overal in Canada, tref je daar ontzettend vriendelijke mensen. Waar kom je vandaan, waar ga je heen, het is hier niet moeilijk een nieuwe kennissen te vinden.