Zoals bekend heeft Canada nogal wat rassenproblemen. Vooral op het gebied van de inheemsen (Indianen en Eskimo's) duren de moeilijkheden voort.

De eenvoudige constatering dat je ofwel een Indiaan bent of niet, alleen die al is fout. Inderdaad is het in veel gevallen terstond duidelijk - maar er zijn ook erg veel twijfelgevallen. Als er bijvoorbeeld rassenvermeninging plaatsvindt, wat ben je dan? Het één, het ander of mag je van twee walletjes meesnoepen? De zin en onzin van deze discussie houdt de gemoederen in Canada bezig.

Wat mij opvalt is dat er al in 1857 een "Gradual Civilisation Act"  was afgekondigd waar inheemsen konden kiezen om volledig burgerschap aan te nemen - onder achterlating van hun inheemse status. Dit begon pas in de eerste helft van de 20e eeuw echt te spelen, toen het systeem van de Residential Schools  (het kostschoolsysteem voor inheemsen) opleefde. Die scholen waren gevreesd en door zichzelf los te maken van de inheemse achtergrond ("enfranchisement")  kon men die kostscholen voorkomen. Velen hebben zo hun "Indian status"  opgegeven.

Ook daar zijn rare gebruiken in ontdekt. Als bijvoorbeeld de man zijn "Indian status"  opgaf, dan verviel die ook automatisch voor de vrouw en de kinderen. Daar zaten trouwens allerlei voordelen aan: men werd Canadees staatsburger, je kon mee doen met de verkiezingen en je mocht land in eigendom verkrijgen. Of dat allemaal altijd zo vrijwillig is gebeurd, daar zet men nu weer vraagtekens bij. Als een inheemse vrouw met een kolonist huwde, dan verloor ze automatisch haar "Indian status".  Omgekeerd gebeurde dat echter niet (inheemse man bleef inheems bij huwelijk met een koloniste).

Als je dat soort wetten, interpretaties en gebruiken van toen projecteert op het huidige mensbeeld, dan klopt het van geen kanten. Geen wonder dan ook dat heel veel voormalige inheemsen nu van zich laten horen.

In het huidige politieke klimaat zitten er bepaalde voordelen aan het hebben en houden van de "Indian status" - dat was in de vorige eeuw wel anders. Met veel sentimentaliteit omkleed, wil men nu weer in aanmerking komen voor die begeerlijke "Indian status". Door juist oude wonden bloot te leggen en misstanden van toen op te blazen, probeert iedereen nu gewoon zijn voordeel te doen.

In mijn opinie is het hedendaagse geduvel rond de gewezen "Indian status"  een schoolvoorbeeld van het "eten van twee walletjes" of zoals dat in het Engels zo klaar heet: "Have your cake and eat it too".