Om een beetje een idee te krijgen wat Canadezen zoal eten en drinken, kun je eens een kijkje nemen in een gemiddelde grote Canadese supermarkt. Al snel blijkt: het is (bijna) allemaal niet zo gezond.

Afgezien van een heel kleine versafdeling, valt op dat er uitgebreid geconcentreerd wordt op makkelijk houdbare voeding. Als je alleen al kijkt naar de enorme schappen met chips en zoutjes, dan krijg je reeds een beetje een idee. Crackers, koekjes, snoep en andere suikerwaren krijgen ook ontzettend veel belangstelling. En natuurlijk niet te vergeten: de frisdrankenafdeling.

Fabrikanten leveren graag lang-houdbare voeding want dan zijn ze van dat vervelende probleem af dat voedsel snel geleverd moet worden voordat het bederft. Opvallend genoeg vinden veel consumenten het zo ook wel prima. Als het lang houdbaar is, dan hoef je minder vaak naar de winkel – en dat is in een ruimbemeten land als Canada vaak een hele reis.

Er komt ook nog bij dat de fabrikanten zich erop toeleggen om de lang-houdbare producten extra goed te laten smaken. Die worden door het bijmengen van allerlei additieven als suiker, zout, vetten en allerhande chemische producten, rechtstreeks afgestemd op de smaakvoorkeuren van de consument. Ze worden “hypersmakelijk” gemaakt – en die term bestaat echt.

De lang-houdbare producten worden wel omschreven als “ultrabewerkte voeding” en ook dat is inmiddels een officiële term geworden. De medische wetenschap plaatst er echter grote vraagtekens bij hoe ongezond deze producten zijn. Meer en meer bewijs wordt er geleverd dat deze producten juist tot overgewicht leiden, tot suikerziekte, hart- en vaatziekten en zelfs verschillende soorten kanker.

Zelfs in Canada is daarnaar nu wetenschappelijk onderzoek. Aanvankelijk werd dat tegengehouden vanwege de economische belangen uit de voedselbranche. Er wordt zo gigantisch aan verdiend, aan die ultrabewerkte voeding, daar wil men geen kwaad woord over horen. Maar nu toch komen er stilaan wat waarschuwingen naar buiten.

Het houdt trouwens niet op bij de lang-houdbare producten zoals bovenvermeld. Ook bij brood wordt er veel te weinig versproduct afgeleverd en juist vaak een houdbaarheidsconcept gepropageerd door toevoeging van suikers en vetten. Ook vlees, zuivel en zelfs diepvriesproducten scoren vaak slecht. Met kleurstoffen, smaakverbeteraars en conserveringsmiddelen komt de klant uiteindelijk bedrogen uit.

Aan de McMaster universiteit in Ontario is men het eens iets dieper gaan onderzoeken en heeft men een groep van 4000 consumenten bekeken, gesplitst naar hun eetgewoonten. De curve is daarbij zondermeer duidelijk. Wie meer “ultrabewerkte voeding” nuttigt, heeft veel vaker lange-termijn gezondheidsproblemen. Het eten van minder gezond eten is daarbij een levensstijlkeuze geworden, vaak ook wel ingegeven van huis uit.

Het onderzoek brengt trouwens ook naar voren dat heel wat producten, waarvan we misschien dachten dat ze wel oké waren, toch in de “ultrabewerkte” categorie vallen. Opmerkelijk genoeg, noemt men in die samenhang ontbijtproducten, gezondheidsrepen en zelfs bepaalde drankjes.

Hoe gemakkelijk het zou wezen om Canadese supermarkten te doen overschakelen naar versere producten, dat vermeldt het rapport niet. Om over de klanten zelf maar helemaal te zwijgen.