Het klinkt toch doodeenvoudig. Je komt aan in het land van je dromen en je gaat op zoek naar een dak boven je hoofd. Dat is toch een van de eerste dingen die je moet doen, ja? Wil het wel lukken?

Veel recente immigranten in Canada laten inmiddels van zich horen dat het eigenlijk ondoenlijk is om “gewoon” een flatje te huren. Er is een enorm tekort aan huurwoningen nadat Canada al jarenlang onvoldoende nieuwe woonruimte heeft gecreëerd terwijl er wel miljoenen mensen bij zijn gekomen, vooral door immigratie. Waarom wil het maar niet lukken een flatje te vinden waar je gewoon in kunt gaan wonen, de huur betalen en aan de slag in het nieuwe land? Waar loopt het mis?

Het begint, uiteraard, met het probleem dat er weinig flats te huur staan. Vaak staan er letterlijk rijen voor de deur als er ergens een “for rent” plakkaat wordt uitgehangen. Tijdens de bezichtiging moet men snel een beslissing nemen en als je besluit dat je daar wel wilt wonen en je denkt dat je het je wel kunt veroorloven, dan begint de grote uitdaging pas goed. Je moet een “rental application” invullen.

Om te beginnen moet je daarop aangeven hoeveel je verdient en waar je werkt en hoe lang al. Laten we vooralsnog aannemen dat je al een baan hebt en dat je ruim genoeg verdient om de huur te betalen; voor veel mensen komt dat pas later aan de orde maar vooruit, die stap denk je dan al genomen te hebben. Wat blijkt vervolgens? Dat je er pas werkt … dat is niet gunstig want het laat instabiliteit zien. Waar was je vorige baan dan? In een ander land? Oei, dat is verdacht. En bovendien is dat onmogelijk om na te kijken. Zo staat er al een streepje achter je naam nog voordat je tot punt twee komt.

Dat tweede punt is het natrekken van je kredietwaardigheid. Iedere Canadees heeft een SIN (Social Insurance Number) en daarmee kan nagetrokken worden wat je kredietwaardigheid is. Als je nieuw bent in het land, dan heb je nog geen kredietscore. Ook dat geldt als een negatief punt. Als je je kredietwaardigheid uit een ander land op aarde kunt overleggen, dan helpt dat niet want men kan het niet verifiëren volgens de standaardmethode. Je hebt daardoor een tweede streepje achter je naam.

Een derde punt dat over het algemeen naar voren komt is de behoefte van de verhuurder om even met je vorige huisbaas af te stemmen of alles tot voldoening is verlopen. Werd de huur altijd netjes op tijd betaald, zijn er geen achterstanden, geen schade, geen overlast voor de andere huurders? Als je een huisbaas buiten Canada had, dan heb je daar ook weer niets aan. Dat kan men niet verifiëren of als het al wel kon, dan heeft men er geen zin in of men vertrouwt het sowieso niet. En voor je het weet heb je al drie streepjes achter je naam.

Het vervelendst is nog wel het overbekende vierde punt: je naam. Als die exotisch klinkt, dan vreest men al dat je, samen met je neven, nichten, opa’s en oma’s, ofwel: met zijn tienen de woning gaat betrekken of dat je enorme overlast in het gebouw zult veroorzaken door sterk riekend eten. Vooroordelen!

Al met al is het logisch als een verhuurder een kandidaat kiest die minder “riskant” klinkt en wat soepeler voldoet aan de gangbaarheidsvereisten. Waarom zou men voor moeilijk kiezen als het ook makkelijk kan? Je kunt het de verhuurders al haast niet kwalijk nemen dat het zo gaat.

Met al die streepjes achter je naam is het niet onwaarschijnlijk dat je langere tijd op een zeer matig en duur opvangadres zult moeten verblijven. Ergens in een motelletje met kookgelegenheid, bijvoorbeeld. Of bij vrienden, bekenden of familieleden op een kamertje.

Het is weldegelijk zaak zo goed mogelijk voorbereid te zijn als je de huurslag wilt proberen te winnen. De vooroordelen zijn groot en de achterdocht regeert. Daar komt helaas bij dat verhuurders inderdaad door schade en schande wijs zijn geworden.