Kun je een heel huis verhuizen? Jazeker, onder bepaalde omstandigheden is het eigenlijk een slim plannetje – in Canada wordt deze methode af en toe gebruikt; het is voordeliger dan nieuw bouwen.

De laatste jaren zijn de kosten van bouwmaterialen enorm gestegen, ook in Canada. Zoals bekend wordt er meestal gebouwd met houtproducten – dus je kunt het misschien vreemd vinden dat het zo duur is geworden. Immers, Canada staat nog altijd propvol met bomen en daarmee zou er toch geen probleem moeten wezen om voldoende voordelig hout te oogsten. Maar het ligt iets ingewikkelder.

Om te beginnen zijn de tarieven omhooggegaan die de overheid aanrekent om bomen te mogen kappen. Bovendien moet men telkens verder weg de bossen in gaan om geschikt hout te vinden. De lonen zijn omhooggegaan, de verwerkingskosten, de transportkosten – het is dan ook logisch dat de bouwkosten omhoog zijn geschoten. En met hout alleen ben je er natuurlijk niet. Er komt ook beton aan te pas, vensters, bedrading, sanitair, dakbedekking – alles is duurder geworden.

Zo is het langzaamaan aantrekkelijker geworden om wat oudere huizen die om de een of andere reden geruimd moeten worden, toch te hergebruiken. Het leuke is dat een huis gemaakt in de houtskeletbouwstijl op zich goed is te verhuizen. Het kraakt en piept een beetje, maar het blijft een geheel. Dat zou heel anders zijn bij een gemetseld stenen huis – dat gaat al snel fout als de voegen onder de transportbewegingen bezwijken.

Als er bijvoorbeeld een weg of een openbare voorziening moet worden aangelegd, dan wil men van het reeds op die plek staande huis af. Wat veel vaker voorkomt is stadsvernieuwing. Een stuk grond is dan veel meer waard als het pand dat erop staat weg is en men kan er een kantoorgebouw of flatwoningen op bouwen. Door dat huis te hergebruiken treedt men milieuvriendelijk op. Alles is toch beter dan het oude huis af te storten en net te doen of al die bouwmaterialen niks waard zijn.

Trots meldt nu de stam van de Shíshálh in British Columbia dat men een hele wijk met “gebruikte” huizen heeft opgekocht in een voorstad van Vancouver. Dat kwam goed uit want men had op het reservaat al tientallen jaren niets bijgebouwd; de mensen wonen in oudere huizen die vaak veel te klein zijn voor de familieomstandigheden. Met twee of drie generaties in één huis is hier heel gewoon.

Met vereende krachten heeft men de huizen bij Vancouver opgehaald en herbouwd op het reservaat, voor de stamleden die daar behoefte aan hebben. Dat gaat niet een-twee-drie en het gaat niet zonder slag of stoot. Zo is er zonder meer een nieuwe fundering nodig, alle kozijnen moeten vervangen worden en de buitenbekleding van het pand (wanden en dak) wordt ook vaak vernieuwd. Al met al is de besparing op gewone nieuwbouw zeker geen 100% maar er zijn toch duidelijke financiële voordelen om het zo aan te pakken.

Soms grijpt men de kans aan om nog een kelder onder het hergebruikte huis bij te bouwen. Meestal geschiedt dat ook in houtbouw en als men het slim aanpakt kunnen daarvoor ook structuurelementen van een te slopen huis worden gebruikt. Zo gaat-ie goed!



Trots meldt men dat er op deze manier een bijdrage wordt geleverd aan de oplossing van de woningnood die in bijna geheel Canada merkbaar is. Dit hergebruik zou wel eens aanzienlijke vormen kunnen gaan aannemen.