De nieuwe vluchtelingenwet in Canada;
Voor niemand zal de situatie er beter op worden.
Per jaar komen er ruim 100.000 mensen in Canada aan die vluchteling zeggen te zijn. Ze doen dan een aanvrage om als zodanig erkend te worden. Het is een vrij ingewikkelde materie.
De Canadese federale overheid gaat nu proberen deze kwestie een beetje te stroomlijnen want de procedures verlopen veelal chaotisch, waarbij er veel onduidelijk heerst over de tijdvakken waarin bepaalde dingen wel mogen, moeten of kunnen. De situatie was, zacht gezegd, erg vaag. Men hoopt dat nu beter te maken.
Daartoe is er een wetsvoorstel gedaan in het federale parlement waarbij er, zoals gebruikelijk, een enorm pakket aan maatregelen wordt aangekondigd in een tekstpakket waar slechts weinigen de weg in kunnen vinden. Juristen van verschillend pluimage zijn er terstond opgesprongen om duidelijkheid te krijgen maar vooral ook om kritiek te leveren.
De methode die dan wordt gehanteerd is om één enkel punt uit het gigantische wetspakket naar voren te halen en dit belachelijk te maken. Zo hebben juristen erg veel lol met de mogelijkheid die er geschapen zou moeten worden om een groot aantal vluchtelingsaanvragen ineens te kunnen vernietigen. Dit noemt men “mass cancellation or suspension”. Wat zit daarachter?
De minister, met het schuim op de mond, legt gedwee uit dat dit zo wordt gesteld om in situaties als tijdens COVID een grote stapel onhandige dossiers snel te kunnen afwikkelen. Juristen vinden dit een zielige uitleg want COVID is voorbij en dat soort pandemieën komen misschien maar eens in de honderd jaar voor. Men vermoedt dan ook dat er een andere reden achter zit die men niet prijs wil geven.
De “Canadian Association of Refugee Lawyers” heeft reeds uitgebreid van zich laten horen. Dat is ook logisch want de gestroomlijnde wetgeving zou de noodzaak voor al die gespecialiseerd advocaten doen minderen. Een heikel punt is de termijn van één jaar na aankomst in Canada, waar de overheid op probeert aan te sturen. Heeft men dan nog geen vluchtelingenstatus, dan volgt automatische uitzetting.
Daar zitten vervolgens weer problemen aan vast want in sommige landen zijn er snelle veranderingen in het overheidssysteem zodat het verkrijgen van de benodigde documentatie moeilijk en tijdrovend kan wezen. Eén jaar zou te kort kunnen wezen. De macht van een rechter om de aanvraagperiode dan op te rekken, zou sterk verminderd worden.
Ook wil men de beroepsprocedures graag gaan aanpassen. Zoals het nu gaat, dat men haast eindeloos kan blijven doorprocederen, is niet efficiënt. Er zou meer duidelijkheid moeten komen teneinde dossiers af te kunnen wikkelen in een vooraf gesteld tijdvak.
Wat men daarbij wel doet, is het samenstellen van een lijst van landen van waaruit een vluchteling wel bepaalde rechten zal hebben. Afgezien van een veilige-landen-lijst (zoals men nu hanteert) komt er dan ook een extra-onveilige-landen-lijst; dit ter bespoediging van gevallen uit die landen.
Dankzij Canada’s politieke systeem met slechts enkele grote partijen, zal het voorstel wel goedgekeurd worden en snel in de praktijk uitgevoerd kunnen worden. Hoe zal dit dan aflopen?
