Vancouver wordt door velen gezien als een ideale plaats om naartoe te verhuizen. De groei van de stadsstreek is dan ook haast niet te stuiten.

Het grote probleem daarbij is dat men niet naar het noorden kan (bergen), niet haar het westen (zee) en niet naar het zuiden (grens met de VS); zodat alleen de groei naar het oosten (de "Fraser Valley") overblijft. En die heeft dan ook een enorme ontwikkeling te verwerken gekregen. Dat gaat al heel lang zo en het ziet er niet naar uit dat het minder gaat worden.

Omdat planologie in Canada een vrijwel onbekende wetenschap is, dook er vijftig jaar geleden een organisatie op die streeft naar het behoud van zoveel mogelijk land voor agrarische doeleinden. We hebben het over de "ALR" (de "Agricultural Land Reserve"). Als land eenmaal in die "ALR" zit, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat er ooit dichtbebouwde woonwijken op zullen komen of industriële activiteiten.

Tot zover functioneert de "ALR" eigenlijk vrij effectief om de uitdijende stad in deze banen te geleiden. Een ongebreidelde groei zoals bij veel andere steden, wordt erdoor bemoeilijkt. Bijna vijf procent van het landoppervlak van deze gigantische provincie ligt inmiddels in de "ALR". Goed gedaan zo, wil je dan misschien zeggen?

De "Happell Farm" in Surrey van ruim 100 Ha staat nu echter onder druk. Hier verbouwt men al 100 jaar gewassen op pachtland dat in eigendom is van de Canadese federale overheid. Toch is juist dit stuk land niet opgenomen in de "ALR" omdat de bestemming al sinds jaar en dag als industrieel te boek staat. Dit land is misschien wel klaar om ontwikkeld te worden.

Een nabijgelegen stam (originele bewoners van Canada - Indianen) heeft hier wind van gekregen. En wat blijkt nu? Hun voorouders liepen ooit over dat land en "dus" komt dit perceel hun toe. Ze willen nu dat de eigenaar (de overheid) het stuk land "teruggeeft" aan de stam zodat zij de voordelen van de op komst zijnde economische opgang kunnen pakken.

En zo gaat de stoelendans rond Canadees onroerend goed nog altijd door. Er is iedere keer wel weer een stem uit het verleden die ineens bepaalde rechten wil doen gelden.